Ο ΘΥΜΟΣΟΦΟΣ ΛΑΟΣ ΜΑΣ ΛΕΕΙ :

“Μιλάει άσχημα οποίος δεν ξέρει να σωπαίνει”

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α. Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής  Αθηνών.  Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Είναι ξεχωριστό δώρο, να μπορείς να μιλάς. Είναι ξεχωριστή ευλογία να μπορείς να επικοινωνείς. Να οικοδομείς, με το λόγο σου, να στηρίζεις, να ενθαρρύνεις, να υποδεικνύεις ευγενικά, να τροχοπεδείς σε βασικά, να αποδίδεις δικαιοσύνη, να απονέμεις τα εύσημα, να εκφράζεις την αγωνία σου.

Να προσφέρεις την αγάπη σου, να υπερασπίζεσαι την αλήθεια, με όποιο τίμημα, να δίνεις ταπεινά τα μηνύματα ζωής με την ευπρέπεια των λόγων σου, με την καλλιέργειά σου, με την ευγένεια και την γλυκύτητά σου.

Όμως είναι εξ ίσου υπέροχο, όταν η κακοήθεια των άλλων σε προκαλεί να κρατάς τα ηνία της γλώσσας σου.

Όταν το μίσος των άλλων σε βουκεντράρει, εσύ να ελέγχεις τα λόγια σου .

Όταν τα νεύρα των άλλων σε προκαλούν, εσύ να μπορείς να σωπαίνεις. Όταν η έλλειψη αγάπης των άλλων σε στηλιτεύει, εσύ να επιλέγεις να κοιτάς ψηλά.

Όταν ο παραλογισμός των άλλων ξεπερνά τα όρια, εσύ να μπορείς να φιλτράρεις τα λόγια σου στην κατανόησή σου.

Όταν ο φθόνος των άλλων φέρνει τη ζωή σου, άνω κάτω, εσύ να έχεις την δύναμη να μην είναι τα λόγια σου σκληρά, απαξιωτικά, προσβλητικά.

Όταν η οργή των άλλων, γίνεται χείμαρρος, ας γίνεται η σιωπή σου ένα ανάχωμα.

“Ο δε Ιησούς εσιώπα”.

Είναι εύγλωτη η σιωπή, είναι μεγαλείο η εξυπνάδα, είναι αγάπη, είναι δύναμη, είναι ήθος που καταλαμβάνει τις φουρτούνες.

Είναι καθρέφτης που φέρνει σε συναίσθηση. Είναι μάθημα που οδηγεί σε μετάνοια. Είναι μεγαλείο που εμπνέει τη συγνώμη. Και είναι αλήθεια πως είναι δύσκολο άθλημα η σιωπή.

Όμως είναι επίσης αλήθεια πως κανείς δεν έπαθε δυσπεψία, καταπίνοντας τα πικρά λόγια. Ίσα ίσα τη στιγμή της συγκράτησης της γλώσσας, νοιώθεις το θεϊκό Του χέρι να σε χαϊδεύει.

Λοιπόν, ναι! ο τρόπος που χρησιμοποιούμε τη γλώσσα μας είναι η καλύτερη μαρτυρία της πνευματικής μας υγείας. Γιατί αν την ώρα που είναι απαραίτητο να σιωπούμε εμείς μιλούμε, τότε σίγουρα θα μιλήσουμε άσχημα.

Άσχημα, που θα είναι σε βάρος της πνευματικότητάς μας, εις βάρος των σχέσεών μας, εις βάρος του θελήματος του Θεού.

Βέβαια η σιωπή είναι δύσκολη. Γιατί, αλήθεια, παρ’ όλο που η ανθρώπινη γλώσσα ζυγίζει ελάχιστα, είναι εκπληκτικό πόσο λίγοι άνθρωποι μπορούν να την κρατούν.

Όμως εμείς εις πείσμα των δεινών θα προσπαθούμε με τη χάρη του Θεού να ανήκουμε, στους λίγους που μπορούν.

– Για την αγάπη των άλλων.

Αγάπη είναι η συναίσθηση της – υπεράνω γήινων αξιών -“μέγιστης Αρχής, που διέπει σύσσωμη τη Πλάση… Ο τεθείς υπό του Δημιουργού αέναος σύνδεσμος – γνώμων – κανών της…

Στην Ορθόδοξη Θεολογία, η αγάπη είναι η αληθινή Φιλοσοφία, η κορυφή και ο συνεκτικός δρόμος όλων των αρετών, το πιο βαθύ μυστήριο, και τόσο δύσκολο να μιλά κανείς γι’ αυτήν, όσο να επιχειρεί να μιλήσει για τον Θεό. Διότι αγάπη και Θεός ταυτίζονται, και Θεός χωρίς αγάπη στην Εκκλησία, δε μπορεί να νοηθεί, καθότι “Ο Θεός αγάπη εστί”.

Η αγάπη είναι συναίσθημα έντονης στοργής και προσωπικής αφοσίωσης. Στη φιλοσοφία, η αγάπη είναι αρετή, που εκπροσωπεί την ανθρώπινη ευγένεια, συμπόνια και στοργή.

Η αγάπη βρίσκεται, στο κέντρο πολλών θρησκειών. Μπορεί, επίσης να περιγραφεί, ως δράση προς άλλους, υποκινούμενες από συμπόνια.

Η λέξη αγάπη μπορεί να αναφέρεται σε μια πληθώρα συναισθημάτων, καταστάσεων και συμπεριφορών. Τα συναισθήματα αυτά μπορούν να ποικίλουν, από την επιθυμία, για ρομαντική αγάπη (έρωτας), την Πλατωνική αγάπη, που ορίζει την Φιλία, την οικογενειακή αγάπη, μεταξύ ατόμων με οικογενειακούς δεσμούς, έως και την Θρησκευτική αγάπη και αφοσίωση.

Η αγάπη στις διάφορες μορφές της, αποτελεί κίνητρο σύναψης διαπροσωπικών σχέσεων.

Σύμφωνα με την επιστήμη, η αγάπη είναι μια εξέλιξη του ενστίκτου επιβίωσης, που αρχικά είχε σαν σκοπό να κρατήσει τους ανθρώπους κοντά, απέναντι σε απειλές, καθώς και να διευκολύνει τη συνέχιση του είδους, μέσω αναπαραγωγής.

Η νευροεπιστήμη μας λέει, ότι η αγάπη προκαλείται από ορισμένες χημικές ουσίες στον εγκέφαλο. Για παράδειγμα, όταν συναντάτε κάποιον, που σας ενδιαφέρει, οι ορμόνες ντοπαμίνης και νορεπινεφρίνης, μπορούν να προκαλέσουν μια ανταπόκριση ανταμοιβής, που σας κάνει να θέλετε να ξαναδείτε αυτό το άτομο. Όπως όταν δοκιμάζεις σοκολάτα, θέλεις κι άλλο.

Ο Πλάτωνας πίστευε, ότι η αγάπη μπορεί να προκαλέσει συναισθήματα, όπως η έλξη και η ευχαρίστηση. Αλλά αυτά τα συναισθήματα είναι λιγότερο σημαντικά από τις σχέσεις αγάπης που επιλέγετε να δημιουργήσετε, η ως εκ τούτου δεσμούς ζωής μεταξύ ανθρώπων που βοηθούν, ο ένας τον άλλον να αλλάξει και να εξελιχθεί στην καλύτερη εκδοχή του.

Παρομοίως ο μαθητής του Πλάτωνα, ο Αριστοτέλης υποστήριξε ότι, ενώ οι σχέσεις που βασίζονται σε συναισθήματα όπως η ευχαρίστηση αν και είναι συνηθισμένες, είναι λιγότερο επωφελείς, για την ανθρωπότητα από τις σχέσεις που βασίζονται στη καλοσύνη και τις αμοιβαίες αξίες. Αυτό συμβαίνει επειδή ο Αριστοτέλης πίστευε, ότι οι σχέσεις που βασίζονται στα συναισθήματα διαρκούν μόνο, όσο διαρκούν τα συναισθήματα.

Φανταστείτε ότι δημιουργείτε μια σχέση με κάποιον ,με τον οποίο έχετε ελάχιστα κοινά, εκτός από το ότι και οι δύο σας, αρέσκεστε να παίζετε βιντεοπαιχνίδια. Σε περίπτωση, που κάποιος από τους δυο σας, δεν θα απολαμβάνει πλέον το gaming, τίποτα δεν θα μπορούσε, να διατηρήσει τη μεταξύ σας σχέση. Επειδή η σχέση είναι χτισμένη πάνω στην ευχαρίστηση, θα ξεθωριάσει μόλις χαθεί η ευχαρίστηση. Τόσο ο Πλάτωνας, όσο και ο Αριστοτέλης πίστευαν ότι η αγάπη είναι κάτι περισσότερο από ένα συναίσθημα. Είναι ένας δεσμός μεταξύ ανθρώπων, που θαυμάζουν ο ένας τον άλλον με την πάροδο του χρόνου.

Πηγή : – Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό “ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ”.

— Χριστίνα Στυλιανού , olaFad.gr.

Με εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος