ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ ΕΝΑΣ ΑΝΔΡΑΣ

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α. Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής  Αθηνών.  Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

— Να είναι άπλυτος, ιδρωμένος, αξύριστος.

— Να φοράει λερωμένο πουκάμισο με βρώμικο γιακά, να έχει ιδρωμένα χέρια και να προτείνει για χαιρετισμό, χειμώνα- καλοκαίρι.

— Να έχει κιτρινιασμένα δόντια και νύχια από το τσιγάρο.

— Να φυσά τον καπνό του απρόσεκτα, στο πρόσωπο του συνομιλητού του.

— Να χασμουριέται, όταν οι άλλοι μιλούν.

— Να βήχει, να φτύνει και να φυσά τη μύτη του θορυβωδώς και επιδεικτικά.

— Να κοιτά το περιεχόμενο του μαντηλιού του και να το ξαναδιπλώνει, όπως ήταν σιδερωμένο, για να το βάλει στην τσέπη του.

–Να βάζει το δάχτυλο στη μύτη και στο στόμα του, να κάνει γαργάρες με νερό στο τραπέζι και να μεταχειρίζεται οδοντογλυφίδες.

— Να σερβίρει πρώτα στο πιάτο του στο τραπέζι (κυρίως σπίτι του), να έχει φτάσει στο φρούτο, όταν οι άλλοι βρίσκονται ακόμη στη σούπα και να σηκώνεται από το τραπέζι, εν όσω οι άλλοι τρώνε ακόμα.

— Να καπνίζει και να διαβάζει εφημερίδα, την ώρα του οικογενειακού φαγητού. Να έχει συνέχεια τα χέρια στις τσέπες και το τσιγάρο στο στόμα.

— Να παίζει με την αλυσίδα των κλειδιών του.

— Να παίζει με τα χέρια του, τρίζοντας τις κλειδώσεις τους.

–Να δίνει το χέρι του στις κυρίες, δίχως να περιμένει, να του το δώσουν πρώτα εκείνες.

— Να μην σέβεται την κυρία που συνοδεύει (γυναίκα του, αδελφή του, φίλη του), και να φλερτάρη μπροστά της, με άλλη κυρία.

— Να μην κατεβαίνει από το αυτοκίνητο, για να ανοίξει την πόρτα, προκειμένου να μπουν ή να βγουν οι καλεσμένοι του. Όταν συνοδεύει κυρία στο σπίτι της, να φεύγει πρωτού εκείνη ανοίξει, την πόρτα και μπει μέσα.

— Να συνοδεύει την ομιλία του με χτυπήματα στους ώμους, στους αγκώνες, σπροξίματα, κλείσιμο του ματιού, με επιφωνήματα και σταματήματα στη μέση του δρόμου, με βάναυσες εκφράσεις και χυδαία υπονοούμενα και προ πάντων, όταν ο συνομιλητής του είναι κυρία.

— Να είναι κοτσιομπόλης.

— Να μισεί τις γυναίκες.

— Να χαιρετά, με τα χέρια στις τσέπες και το τσιγάρο στο στόμα.

— Να περπατά με ανοιχτό σακάκι, όταν μάλιστα μπαίνει, σε κοινόχρηστο μέσο συγκοινωνίας.

— Όταν φοράει καπέλο να ακουμπά απλώς το χέρι του, σαν σε στρατιωτικό χαιρετισμό, και να μην κάνει τον κόπο, να βγάλει εντελώς το καπέλο του, για να χαιρετίσει.

— Να ξεχνά να προσφέρει τσιγάρο στον συνομιλητή του, όταν βγάζει το πακέτο του για να καπνίσει, ή να ξεχνά να του ανάψει.

— Να μη σηκώνεται όταν πλησιάζουν κυρίες, αλλά να ομιλεί σε όρθια κυρία, καθιστός αυτός.

— Να αφήνει τις κυρίες φορτωμένες, ενώ ο ίδιος έχει άδεια χέρια.

— Να προχωρεί βιαστικά, αφήνοντας πίσω λαχανιασμένη, την κυρία που συνοδεύει.

— Να αργεί στο ραντεβού του και προ πάντων με κυρίες.

— Να αφήνει τις κυρίες να πληρώνουν.

— Να φτάνει στο σπίτι του την ώρα του φαγητού, μαζί με καλεσμένους ξαφνικά και χωρίς να έχει προειδοποίησει τη γυναίκα του.

— Όταν έχει καλεσμένους σε εστιατόριο (προ πάντων κυρία), να τσακώνεται με τα γκαρσόνια, για τον λογαριασμό, ή για την ποιότητα του φαγητού.

— Να ζητήση να χορέψει με άγνωστη του κυρία.

— Να τσακώνεται με τους άλλους κυρίους, ποιος θα πρωτοπληρώσει τον λογαριασμό.

Ιδίως όταν έχουν καλεσμένες κυρίες. Αυτή η ανοιχτοχερωσύνη ας γίνει ιδιαιτέρως, πριν ή μετά την αναχώρηση των καλεσμένων.

— Να έχει τις τσέπες του γεμάτες στυλό, μολύβια, γυαλιά, ταμπακιέραες , αναπτήρες, χτενάκια κ.λπ.

— Να φορά κοσμήματα, χρυσά δαχτυλίδια, χρυσά βραχιόλια, χρυσά λουράκια στο ρολόϊ του χεριού κ.λ.π.

— Να είναι πασπαλισμένος αρώματα και μπριγιαντίνες, σα λαδωμένος ποντικός.

— Να ‘χει μακρύ νύχι, στο μικρό του δαχτυλάκι.

— Να αφήνει το μαντήλι της εξωτερικής του τσέπης να κρέμεται σα σημαία ή να το κράτα γεωμετρικά διπλωμένο, όπως βγήκε από το συρτάρι.

— Να λέει “η κυρία μου”, όταν πρόκειται για τη γυναίκα του, ή να λέει : Μου έλεγε η κυρία Παπαδοπούλου. Και να εννοεί τη γυναίκα του.

— Να εκμεταλλεύεται τη δύναμη του ισχυροτέρου, που του έδωσε η φύση, για να δέρνει τους αδύνατους, να μπει πρώτος στο τραμ, να αποστομώσει με βάναυσες εκφράσεις πλάσματα αδύνατα και ευγενικά.

— Μέσα στο τραμ να διαβάζει την εφημερίδα των άλλων, πάνω από τον ώμο τους.

–Να μιλάει για τις ερωτικές του κατακτήσεις.

–Να μη σέβεται το αισθηματικό του παρελθόν και να αναφέρει ονόματα γυναικών που εγνώρισε.

–Κύριος – Αληθινός άνδρας.

Αυτά και πολλά άλλα πρέπει να αποφεύγει κάθε άνθρωπος, κάθε άνδρας που σέβεται τον εαυτό του, που θέλει να τον σέβονται οι άλλοι και να βρίσκεται σε ομαλές σχέσεις μαζί τους.

–Λοιπόν, ένας αληθινός άνδρας έχει αρχές και είναι — όσο μπορεί περισσότερο– συνεπής με τις αρχές του.

–Πρώτα – πρώτα, κρατάει το λόγο του.

Δεν κάνει χρέη, παρά μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις και φροντίζει να τα τακτοποιει εγκαίρως και χωρίς αναβολή.

–Ο αληθινός άνδρας, ποτέ δεν ζη εις βάρος των άλλων. Ξοδεύει όσα του επιτρέπουν αυτά, που ο ίδιος κερδίζει με την εργασία του.

Δεν σπαταλά την προίκα ή τον μόχθο της γυναίκας του.

— Αν είναι πλούσιος δεν κάνει επίδειξη του πλούτου του. Είναι χυδαίο να λέει διαρκώς : “Αυτό μου κόστισε τόσα”, ή “τόσα αγόρασα εκείνο”.

— Εξίσου είναι απρεπές να μιλά και να κλαίγεται για τις δυσκολίες της ζωής, μπροστά σε πτωχούς συγγενείς ή γνωστούς του.

— Ο αληθινός άνδρας αποφεύγει να είναι μεθυσμένος.

– Είναι αξιοπρεπής και υπερήφανος, χωρίς να συγχέει αυτές τις αρετές με το ψωροφιλότημο, που είναι ελάττωμα.

— Ποτέ δεν διαφημίζει τις κοινωνικές του σχέσεις και γνωριμίες, ούτε καυχάται γι’ αυτές.

Ποτέ δεν επωφελείται, από τις ανάγκες των άλλων ή από την αμάθειά τους.

Δεν προσβάλλει τους κατωτέρους του, αφήνοντας τη συζήτηση να πέσει, επειδή κάποιος από αυτούς τόλμησε να εκφράσει την γνώμη του.

Πολλά από όσα συνιστούν τον αληθινό άνδρα, τον κύριο, είναι τα γνωρίσματα και της πραγματικής κυρίας.

Όπως πολύ σωστά λέει η ‘Εμιλυ Πόστ: :”Οταν βλέπεται μια κυρία με γουναρικά και διαμάντια να μιλά στα φτωχοκόριτσα και στα λουστράκια σαν, να ήταν η σκόνη των παπουτσιών της, για ένα πράγμα να είσθε βέβαιοι :

Δεν θα είναι πολύς καιρός, που ξεκίνησε και η ίδια, απο την σκόνη του δρόμου.”

Πηγή : Ελένη Χαλκούση, Καλοί τρόποι για μια καλύτερη ζωή.

Με εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος