ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΠΟΥ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΑ

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Η κ. Ευαγγελία, έξω από τους Ιερούς Ναούς, με την ευλογία των Ιερέων, πουλάει τα κεράκια της για να ζήσει η ίδια και το άρρωστο παιδί της.

Γλυκιά, ήρεμη, ευγενική, με ευχαριστιακή πάντα διάθεση, χαμογελαστή, πουλάει, αλλά συγχρόνως δίνει και μαθήματα σωστής στάσης ζωής.

Δεν είναι φορτική. Την ακούς να λέει από καρδιάς. “Δόξα τω Θεώ”. Περιόρισε τα υλικά στα αναγκαία, για να μην χάσει μέσα στην καθημερινή της βιοπάλη την ανθρωπιά της, την αρετή της αγάπης, έτσι όπως την δίδαξε, ο Εσταυρωμένος Θεός της.

— Κυρία Ευαγγελία, μου δίνεις πέντε ευρώ δανεικά να περάσω τη μέρα μου; Δεν έχω ακόμη πληρωθεί.

— Ναι, Κύριε Δημήτρη και βέβαια, Δόξα τω Θεώ! ‘Εδωσεν και σήμερα ο Θεός τον επιούσιο.

Μετά από λίγο κάποιος Κύριος, αγόρασε όλα τα κεριά της Κυρίας Ευαγγελίας. Φώναξε τότε εκείνη τον Κύριο Δημήτρη.

— Πάρε κι αυτά, και του βάζει στο χέρι άλλα πέντε ευρώ. Σήμερα το τραπέζι σου το κάνω εγώ.

Ξεχωριστά ευλόγησε ο Θεός τη μέρα μου .Και τα δανεικά Κύριε Δημήτρη, σβηστά.

ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΑ :

Η ζωή του σύγχρονου ανθρώπου, είναι ένας διαρκής και δύσκολος αγώνας “να υπάρξει” και να διατηρήσει την ανθρωπιά του, παλεύοντας με τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες της ζωής.

Στον αγώνα αυτόν χρειάζεται την συμπαράσταση της αγάπης, η οποία θα απαλύνει τον κόπο του και θα καταξιώσει την ύπαρξη του.

Η αγάπη είναι η ψυχική ανάγκη του ανθρώπου να ξεπεράσει τα στενά όρια του εαυτού του, να σπάσει το φράγμα της μοναξιάς του και να προσεγγίσει τον διπλανό του.

Η έξοδος από τον εαυτό του είναι η αγωνία και λαχτάρα της ψυχής του. Στην προσέγγιση του άλλου ανθρώπου ανακαλύπτει ο άνθρωπος το νόημα της δικής του ύπαρξης.

Και στο δόσιμο του εαυτού του βρίσκει τη λύτρωση από το ένστικτο, που τον δένει με το εγώ του και τις δικές του ατομικές ικανοποιήσεις.

Η επαφή με τον διπλανό του, του αποκαλύπτει έναν καινούργιο κόσμο, τον βοηθά να ξεδιπλώσει τις πτυχές της ψυχής του και να αγκαλιάσει με τα φτερά της αγάπης του, τον συνάνθρωπό του.

Η αγάπη είναι μια δύναμη που αλλάζει τη ζωή, της δίνει αξία και περιεχόμενο. Βοηθά τους ανθρώπους να δημιουργήσουν.

Είναι λοιπόν η αγάπη θέμα πορτοφολιού η ευτυχισμένες κοινωνικές εστίες, όπου θα ζήσουν με πνεύμα συνεργασίας και Ομονοίας.

Η αγάπη καλλιεργεί την ειρηνική συνύπαρξη, διαλύει τα μίση, τις δολοπλοκίες, τα ιδιωτικά συμφέροντα. Οδηγεί το ανθρώπινο πνεύμα σε υψηλές κατακτήσεις που προάγουν το πολιτιστικό τους επίπεδο.

Εξυψώνει τον άνθρωπο σε ηθική προσωπικότητα, που αγωνίζεται να ζήσει αρμονικά μέσα στην κοινωνία και εργάζεται για να προωθήσει, την κοινωνική πρόοδο και ευημερία.

Η αγάπη καταξιώνει τον άνθρωπο και συντελεί στην ηθικότητά του.

Η προσφορά του εαυτού μας με ανιδιοτέλεια ολοκληρώνει την ύπαρξή μας, γεμίζει χαρά, γαλήνη, ηθική ικανοποίηση και μας λυτρώνει.

Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει απόλυτη ανάγκη από τη συμπαράσταση της αγάπης,  στον αγώνα του.

Η σύγχρονη πραγματικότητα είναι σκληρή και ο άνθρωπος νιώθει να χάνεται μέσα στις σύγχρονες κοινωνίες, όπου η ζωή έχει αρχίσει να μηχανοποιείται και ο ίδιος ολοένα και απομακρύνεται από τους συνανθρώπους του.

Για να μπορέσει να διατηρήσει την ταυτότητα του και να μην καταντήσει μια απρόσωπη παραγωγική δύναμη στον αγώνα του να επιβιώσει.

Είναι λοιπόν η αγάπη θέμα πορτοφολιού ή καρδιάς : Είναι οι πράξεις αγάπης θέμα πολλών χρημάτων ή περισσής ευαισθησίας. Είναι το δόσιμο θέμα πλούτου ή σπλάχνων οικτιρμών;

Η Κυρία Ευαγγελία συχνά στερήθηκε, αλλά δεν έγινε σκληρή, έμαθε να συμπονά. Η Κυρία Ευαγγελία μέσα στα λόγια της, έμαθε να σκέπτεται τους άλλους, που έχουν πιο πολλά από την ίδια προβλήματα.

Έμαθε να νοιώθει πληρότητα προσφέροντας στους άλλους, αφού προηγουμένως, μείωσε τις δικές της ανάγκες.

Η Κυρία Ευαγγελία μας διδάσκει, μας υπενθύμισε πως η αγάπη είναι τρόπος ζωής, όχι λόγια.

Η αγάπη είναι πηγή εμπνεύσεως έργων αγαθών, όχι στοχασμός. Η αγάπη είναι θυσία, όχι θέμα φιλοσοφικών συζητήσεων.

Η αγάπη είναι δρόμος, όχι ρομαντισμός.

Η αγάπη είναι “τώρα τι μπορώ να κάνω”, όχι “τι καλό θα ήταν….”, “πόσο θα ήθελα…”.

Η αγάπη είναι μάχη, είναι αγώνας, είναι πάλι, με τον ατομισμό μας.

Η αληθινή αγάπη που έχει διάρκεια, που ξέρει από θυσίες, που σκορπά το άρωμα της ταπείνωσης ξεκινά από τον Θεό και μέσω των συνανθρώπων μας, των οποίων συνανθρώπων μας, φτάνει στο Θεό της Αγάπης.

Η αγάπη είναι το μυστικό της πιο όμορφης ζωής.

Έτσι μας το μηνύει ο αδιάψευστος, αληθινός Λόγος του Θεού.

Έτσι μακάρι η αγάπη με τις ποικίλες καθημερινές προεκτάσεις της, να γίνει στόχος και τρόπος ζωής.

Πηγή : Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό ” ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ”.

Με εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος