Η ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ 

Η ΑΓΙΑ ΧΡΥΣΗ

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Αναλογιζόμενοι τις δύσκολες και σκοτεινές περιόδους που έζησε η φυλή μας, σκεφτόμαστε και λέμε : Πόσο εύκολο ήταν, για τους ανθρώπους, που έζησαν τα χρόνια εκείνα και βίωσαν απάνθρωπες καταστάσεις, να κρατήσουν σταθερή την πίστη τους και την εθνική τους συνείδηση;

Η περίοδος της Τουρκοκρατίας ήταν πάνω, από πεντακόσια χρόνια σκλαβιάς.

Κι όμως, έδειξε η φυλή μας πως όσα και αν πέρασε, όσο και αν πολεμήσουν η πίστη, η αγάπη στην πατρίδα, οι αξίες και τα ιδανικά, είναι βαθιά ριζωμένα μέσα στη ψυχή μας.

Άνθρωποι αγωνιστές, που πολέμησαν χωρίς να σκέφτονται τη ζωή και το συμφέρον τους.

Ήρωες, που δόξασαν τις οικογένειες και τον τόπο τους.

Νεομάρτυρες, που παρέμειναν σταθεροί και έχασαν το αίμα τους για το Χριστό.

Όλοι αυτοί αποτέλεσαν την χορεία των ανθρώπων, που μας έδωσαν την ελευθερία και συνέχισαν να ποτίζουν την Ελληνική γη με πίστη και ιδανικά.

Μια τέτοια γενναία ψυχή, είναι και η Αγία νεομάρτυς, Χρυσή.

Η Αγία νεομάρτυς Χρυσή έζησε τον 18ον αιώνα, στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Γεννήθηκε στο χωριό Σλάτενα της Αλμωπίας, το οποίο μετά την απελευθέρωση της περιοχής, πήρε το όνομα Χρυσή.

Καταγόταν από αγράμματους και φτωχούς γονείς, οι οποίοι αγωνίζονταν σκληρά, για να εξασφαλίσουν το καθημερινό τους ψωμί, δουλεύοντας στα χωράφια τους. Είχαν να αναθρέψουν τέσσερις θυγατέρες.

Μεγάλωσε σε Χριστιανικό περιβάλλον και αγάπησε αληθινά τον Χριστό.

Αυτά τα λόγια που έμαθε για την πίστη και την πατρίδα τα κρατούσε βαθιά μέσα στην καρδιά της, σαν πολύτιμο μαργαριτάρι.

Η Αγία είχε έντονο το χάρισμα της Φυσικής ομορφιάς. Ο Θεός της το έδωσε, για να γίνει το κλειδί, που θα ανοίξει την πόρτα του Παραδείσου.

Κάποια μέρα ένας Τούρκος νεαρός, γιος του διοικητή της περιοχής, ενώ περιόδευε την επαρχία, αντίκρισε την Αγία και σαγηνεύτηκε από την ομορφιά της.

Τότε άναψε μέσα του σφοδρή επιθυμία να την κάνει γυναίκα του. Γνώριζε καλά όμως ότι δεν ήταν εύκολο μια Ρωμιά, να δεχθεί ως σύζυγό της έναν μουσουλμάνο.

Από την πλευρά της, η Χρυσή παρέμεινε σταθερή στην πίστη της πάρα τις προτροπές ακόμη και των συγγενών της, που δεχόμενοι και οι ίδιοι απειλές, την προέτρεπαν να εξισλαμισθεί προκειμένου, να σώσει τη ζωή της.

Η ακλόνητη στάση της Χρυσής, είχε ως αποτέλεσμα την εξαγρίωση των Οθωμανών και τον μαρτυρικό της θάνατο, μετά από σκληρά και πολυήμερα βασανιστήρια.

Ως ημερομηνία του θανάτου της αναφέρεται, η 13η Οκτωβρίου του 1795.

Μετά το θάνατό της, η σορός της παρελήφθη και θάφτηκε κρυφά από μερικούς χριστιανούς.

Την Αγία Χρυσή την ανέδειξε, ο Άγιος Καλλίνικος Μητροπολίτης Εδέσσης, όπου και έχτισε μεγαλοπρεπή ναό, προς τιμή της.

Κάθε χρόνο στις 13 Οκτωβρίου γίνεται πανηγυρική αρχιερατική θεία λειτουργία, στον ιερό ναό της Αγίας Χρυσής και το απόγευμα της προηγούμενης, γίνεται πανηγυρικός εσπερινός και λιτάνευση της εικόνας της Αγίας Χρυσής.

Τα υπάρχοντα βιογραφικά στοιχεία καταγράφηκαν, για πρώτη φορά από τον διαπρεπή Έλληνα Μόναχο και σύγχρονο της Νικόδημο τον Αγιορείτη, ο οποίος στηρίχτηκε στη μαρτυρία του προηγούμενου, της Ι.Μ. Σταυρονικήτα Τιμόθεου, που γνώριζε προσωπικά τη Χρυσή.

Απολυτίκιο : Σκεύος χρύσεον, της παρθενίας, και ακήρατος, νύμφη Κυρίου, εχρημάτισας Χρυσή καλλιπάρθενε.

Την γαρ αγνείαν αμέμπτως φυλάττουσα, υπέρ Χριστού θεοφρόνως ενήθλησας.

Μάρτυς ένδοξε, ικέτευε τον Νυμφίον σου, δωρήσασθε ημίν το μέγα έλεος.

Σας ευχαριστώ

Δημήτριος Μητρόπουλος