(της τέως Ελληνικής Χωροφυλακής  που δικαιώθηκαν πριν την εφαρμογή ν. 4052/2012 (20.2.2012))

Αναρτάται ως έχει το παρακάτω ενημερωτικό σημείωμα του Αντ/γου ε.α. κ. Σουπιώνη Νικολάου, για να λάβετε γνώση.

Χορήγηση συμπληρωματικού εφάπαξ (αφορά αποστράτους προερχόμενους εκ της τέως Ελληνικής Χωροφυλακής  που δικαιώθηκαν πριν την εφαρμογή ν. 4052/2012 (20.2.2012)

1 .        Με το άρθρο  138 παρ Γ 2 του ν. 4052/2012 ο νομοθέτης θέλησε, κατά την κρίση μου ορθά, να βάλει φραγμό στη χορήγηση των συμπληρωματικών εφάπαξ βοηθημάτων, που επερχόταν βάσει κυρίως διοικητικών αποκαταστάσεων, με   σκοπό τη δημοσιονομική περιστολή των πάσης φύσεως δαπανών. Παράλληλα όμως επειδή κατά το χρόνο εφαρμογής του νόμου 20.2.2012, υπήρχαν εκκρεμείς  αιτήσεις για διοικητική αποκατάσταση, δημιουργήθηκε νομικό ζήτημα ποιες απ’ αυτές τις περιπτώσεις θα δικαιούνταν το συμπληρωματικό εφάπαξ βοήθημα. Κατόπιν τούτου το Τ.Ε.Α.Π.Α.Σ.Α., ως όφειλε, απηύθυνε σχετικό  ερώτημα στο Ν.Σ.Κ.

Το  Ν.Σ.Κ. με την υπ’ αρ. 389/2014 γνωμοδότησή του έκρινε  ότι, από τις εκκρεμείς  αιτήσεις για διοικητική αποκατάσταση  δικαιούνταν συμπληρωματικό εφάπαξ βοήθημα όσων αποκαθισταμένων  η σχετική διαδικασία είχε ολοκληρωθεί , με  έκδοση Π.Δ. μέχρι την 20.2.2012. Διαπιστώθηκε έτσι ότι,  ο συνολικός αριθμός των αποστράτων, προερχόμενων  εκ της τέως Ελληνικής Χωροφυλακής που δικαιούνταν  το συμπληρωματικό εφάπαξ  βοήθημα  ανερχόταν  στους -168 -.

  2.   Δυστυχώς όμως από εδώ αρχίζουν καταχρηστικές συμπεριφορές σε βάρος των ανωτέρω συναδέλφων από  μέρους  του  Τ.Ε.Α.Π.Α.Σ.Α  με τις ευλογίες απ’ ότι φαίνεται της ίδιας της ηγεσίας. Διότι  αντί να εκδώσει για τους δικαιούμενους ασφαλισμένους, όπως εξάλλου συνέβαινε κατά κόρον στο παρελθόν, απόφαση χορήγησης συμπληρωματικού εφάπαξ απέστειλε σ’ αυτούς  έγγραφο με το οποίο τους καλούσε να αποδώσουν ασφαλιστικές εισφορές υπέρ του ΤΕΑΠΑΣΑ, για το χρονικό διάστημα από την έξοδό τους από την ενεργό Υπηρεσία και μέχρι  της διοικητικής αποκατάστασης τους, που κατά πλάσμα θεωρείται ως χρόνος Υπηρεσίας, και εν συνεχεία να τους χορηγηθεί το συμπληρωματικό εφάπαξ βοήθημα.

            Επειδή όμως οι προθέσεις – διαθέσεις του Τ.Ε.Α.Π.Α.Σ.Α δεν ήταν ξεκάθαρες, πράγμα που εξάλλου διαφάνηκε  στη συνέχεια, ως προς  την ουσιαστική ικανοποίηση των διοικητικά αποκατασταθέντων και δικαιούχων συμπληρωματικού εφάπαξ, ορισμένοι διοικούμενοι  αντιλαμβανόμενοι την αδικία που γινόταν σε βάρος τους υπέβαλαν αίτημα στο ΤΕΑΠΑΣΑ να ενεργήσει σύμφωνα με τα παγιωμένα και να εκδώσει κανονικά αποφάσεις  χορήγησης συμπληρωματικού εφάπαξ βοηθήματος, πράγμα το οποίο αποδέχθηκε, πλην όμως τεχνηέντως μετέτρεψε το «πάγιο δικαίωμα» σε «υποχρέωση» και τούτο διότι :

        3.  Πάγια το συμπληρωματικό εφάπαξ βοήθημα χορηγούταν,  για τους  αποκαθιστάμενους  διοικητικά  εκ Χωροφυλακής προερχόμενους, αναλόγου των ετών υπηρεσίας και βάση του τελευταίου μισθολογικού βαθμού.   Προκειμένου όμως να υπάρξει κάποιος περιορισμός στην συμπληρωματική αυτή χορήγηση του εφάπαξ, με σκοπό την περιστολή των δημόσιων δαπανών, ο αρμόδιος Υπουργός, με μέριμνα – εισήγηση  του ΤΕΑΠΑΣΑ και κατ’ εξουσιοδότηση των καταστατικών του διατάξεων ν. 3655/2008, άρθρο 94, εξέδωσε την υπ’ αρ. Φ.21240/218/29627/1355/28.12.2008 (ΦΕΚ 2734/2008 τ. Β′) αμφίσημη  απόφαση, με την οποία προβλέπεται για τους μετόχους της πρώην Χωροφυλακής , ότι, « δικαιούνται για τον αναγνωριζόμενο χρόνο ενεργείας για τον οποίο δεν εκτέλεσαν πραγματική Υπηρεσία να ασφαλιστούν εκ νέου, μόνο αν χορηγήθηκαν σ’ αυτούς αποδοχές ενέργειας καταβάλλοντας υπέρ του Τομέα τις προβλεπόμενες ασφαλιστικές εισφορές, που υπολογιζόταν στις αποδοχές του βαθμού που λαμβάνουν κατά την ημερομηνία της κάθε διαγραφής τους. Ο χρόνος αυτός  για κάθε αποκατάσταση αναγνωρίζεται ως νέος αυτοτελής χρόνος ασφάλισης».

            Κατόπιν τούτου το ΤΕΑΠΑΣΑ προέβη  στην έκδοση των πράξεων χορήγησης του συμπληρωματικού εφάπαξ  όσων είχαν αποκατασταθεί πριν την εφαρμογή του ν. 4052/2012, με αναγνώριση μεν χορήγησης συμπληρωματικού  εφάπαξ στον μισθολογικό βαθμό που έλαβαν μετά την διοικητική αποκατάσταση τους , και αποτελεί το νέο βαθμό διαγραφής τους, πλην όμως  εφαρμόζοντας καταχρηστικά  τις εν λόγω διατάξεις σε βάρος των αποκατασταθέντων,  αφενός δεν προσμετρούν ολόκληρο το χρόνο ασφάλισης, από την  αρχική είσοδο του διοικούμενου στο Σώμα, για τη χορήγηση του συμπληρωματικού εφάπαξ στο νέο μισθολογικό βαθμό, αφαιρώντας εν συνεχεία το ποσό που έλαβαν ως αρχικό εφάπαξ, όπως πάγια γινόταν, αφετέρου όμως, ως προς την υποχρέωση καταβολής των εισφορών εφαρμόζει παράνομα και καταχρηστικά την υπ’ αρ. Φ. 30218/24493/1151/24.11.2003 απόφαση Υπουργού Εργασίας Κοινωνικής Ασφάλισης, που έχει σχέση με το αρχικό κανονικά χορηγούμενο εφάπαξ βοήθημα και προβλέπει παρακράτηση εισφορών στον βαθμό εξόδου και στον προηγούμενο μισθολογικό βαθμό, και όχι την προαναφερθείσα, που περιορίζει τις εισφορές στο βαθμό διαγραφής που    ρητώς  αναφέρει «για καταβολή εισφορών που υπολογίζονται στο βαθμό που λαμβάνουν κατά την ημερομηνία της κάθε διαγραφής τους». Δηλαδή ενώ περιορίζει το συμπληρωματικό εφάπαξ μόνο για τον αναγνωριζόμενο χρόνο ενεργείας για τον οποίο δεν εκτέλεσαν πραγματική Υπηρεσία, από την άλλη προβαίνει στην παρακράτηση εισφορών, ως να συνέτρεχε καταβολή συμπληρωματικού εφάπαξ με βάση τα συνολικά χρόνια ασφάλισης.   Συνέπεια δε της καταχρηστικής αυτής ερμηνείας οι διοικούμενοι αντί να λαμβάνουν  προκύπτει κατά πρωτόγνωρο τρόπο σε αναγνωρισμένο δικαίωμα διαφορά – οφειλή σε βάρος τους.

4.   Έτσι με τα δεδομένα αυτά το δικαίωμα μετατράπηκε σε υποχρέωση των διοικούμενων. Μάλιστα  δε το ΤΕΑΠΑΣΑ  σε ορισμένες περιπτώσεις  εκτός από την καταχρηστική ερμηνεία και εφαρμογή των σχετικών διατάξεων επιβαρύνει  τους αποκαθισταμένους διοικητικά στην απόφαση χορήγησης του μηδενικού συμπληρωματικού εφάπαξ βοηθήματος  με ξέχωρη  οφειλή ως  «πάγια  κράτηση» άσχετη  με τον Τομέα Πρόνοιας, που χορηγεί το εφάπαξ βοήθημα. Επί της κρατήσεως δε αυτής το ΤΕΑΠΑΣΑ επικαλείται τις διατάξεις του ν. 1169/1981, άρθρο 4, σύμφωνα με τις οποίες «Παν χρέος προς το Ταμείον …………παρακρατείται εκ του χορηγούμενου βοηθήματος». Δηλαδή  όταν ο διοικούμενος έχει μόνο  να λάβει και μόνο σ’ αυτή την περίπτωση. Εκτός της σημαντικής αυτής παραμέτρου οι διατάξεις  αυτές εφαρμόζονται επικουρικά όταν  δεν υφίσταται σχετική ρύθμιση στο ν. 3655/2008, άρ. 94 επ. που αποτελούν τις καταστατικές  διατάξεις του ΤΕΑΠΑΣΑ. Εν προκειμένω  όμως κάτι τέτοιο είναι νομικά απαράδεκτο, καθόσον στο άρθρο 94 παρ. 3 γίνεται σαφέστατη διάκριση των Τομέων και ως εκ τούτου δεν δύνανται  εκκρεμότητες των Τομέων να μεταφέρονται  αυθαίρετα κατά το δοκούν. Μάλιστα ο ίδιος ο Νομικός Σύμβουλος του ΤΕΑΠΑΣΑ, στην από 25.11.2015 έκθεσή του αναφέρει ως προς το θέμα ότι, «φρονώ, ότι χωρεί δυνατότητα παρακράτησης του οφειλόμενου ποισού………. κατά τον διακανονισμό..», δηλ. πρώτον μεν δεν παίρνει ευθέως θέση «φρονώ» και δεύτερο επιδέχεται   ότι,  αν υφίσταται τέτοιο θέμα να υπάρξει με τον διοικούμενο «διακανονισμός». Πλήρης εν προκειμένω νομική – πραγματική  αυθαιρεσία από μέρους του ΤΕΑΠΑΣΑ.

           Νικόλαος Σουπιώνης  Αντιστράτηγος ε.α. Υποψήφιος Διδάκτωρ Νομικής Αθηνών.