Ο ΗΡΩΑΣ ΣΜΗΝΑΓΟΣ ΚΩΣΤΑΣ ΗΛΙΑΚΗΣ

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

 

“Στον ουρανό ψηλά η ψυχή, στη θάλασσα το σώμα, αετός που είναι περήφανος δεν το πατεί το χώμα.”

Η κρητική μαντινάδα χαιρετίζει τιμητικά τον ήρωα της ελληνικής πολεμικής Αεροπορίας, τον αλησμόνητο σμηναγό Κώστα Ηλιάκη.

Νέος, ωραίος, σεμνός, ψύχραιμος, μεθοδικός, χαμηλών τόνων είναι ο Κρητικός σμηναγός, Μέρα της γιορτής της Παναγίας γεννιέται στα Χανιά, το 1970.

Από μικρός έχει μια ξεχωριστή αγάπη στ’ Αεροπλάνα, Μοναδική του προτίμηση στο μηχανογραφικό των Πανελλαδικών Εξετάσεων, είναι η σχολή Ικάρων.

Στις σπουδές του διακρίνεται για την επιμέλεια. Η πτητική του εκπαίδευση διαρκώς αναβαθμίζεται. Γίνεται ένας από τους πιο ικανούς επαγγελματίες.

Και να η στιγμή που η Πολεμική Αεροπορία καμαρώνει έναν εξαίρετο Ίκαρο. Τον επιλέγει ανάμεσα στους δέκα ιπτάμενους που στέλνονται το 2002 στην Αμερική, για εκπαίδευση στα νέα F-16.

23 Μαΐου 2006. Με τρόπο προκλητικό παραβιάζεται ο ελληνικός εναέριος χώρος. “Σήμερα, παιδιά έχουμε κίνηση στο Αιγαίο”, λέει με σοβαρότητα ο Κώστας, στο συνεργείο που κάνει την τελευταία του εξέταση του αεροσκάφους του. Την κρίσιμη τούτη ώρα διαποτίζει την ύπαρξή του ο όρκος που έδωσε : “Το καθήκον όλων των ιπταμένων και η αποστολή μας είναι η προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδος μας”.

Τέσσερα ελληνικά αεροσκάφη F-16, διατάσσονται ν’ απογειωθούν από την αεροπορική βάση της Σούδας στην Κρήτη. Αποστέλλονται να αναχαιτίσουν έξι τουρκικά μαχητικά, που παραβίασαν τον εθνικό εναέριο χώρο μας και κατευθύνονται προς την μεγαλόνησο, συνοδεύοντας μάλιστα και φωτογραφικό αεροσκάφος της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας. Στη θαλάσσια περιοχή πλέει και τουρκική φρεγάτα. Στοχεύουν να εντοπίσουν και να φωτογραφίσουν τις θέσεις ανάπτυξης των αντιπυραυλικών συστημάτων S-300, που προμηθεύτηκε η Ελλάδα και φιλοξενούνται στη Κρήτη.

Πάση θυσία τα ελληνικά μαχητικά δεν πρέπει ν’ αφήσουν τα τουρκικά αεροσκάφη να προσεγγίσουν τα παράλια του νησιού και να Φωτογραφίσουν τις εκεί ελληνικές εγκαταστάσεις. Λίγο μετά τις 12 το μεσημέρι της αποφράδας εκείνης μέρας, τα ελληνικά F-16 πλησιάζουν τον τουρκικό σχηματισμό.

Ο σμηναγός Κώστας Ηλιάκης παίρνει εντολή από το Αρχηγείο Αεροπορίας, να πλησιάσει το τουρκικό φωτογραφικό αεροσκάφος και να καταγράψει τον εξοπλισμό του.

Τη στιγμή που διεξάγει με επιτυχία την προσέγγιση, διεισδύει απρόσμενα ανάμεσα στο φωτογραφικό και στο αεροσκάφος του, ο τούρκος πιλότος του αεροσκάφους F-16 Xαλί Ιμπραήμ Οσκεμπίρ. Ο τούρκος χειριστής πραγματοποιεί βίαιο, δολοφονικό ελιγμό και με το δεξί φτερό του μαχητικού του αεροσκάφους χτυπά με δύναμη την καλύπτρα του αεροσκάφους του Ηλιάκη.

Το θερμό επεισόδιο έχει ως αποτέλεσμα το αεροπλάνο του έλληνα πιλότου να πάρει αμέσως ανεξέλεγκτη πορεία και να πέσει νοτιανατολικά του Αιγαίου, κοντά στην Κάρπαθο.

Ο σμηναγός Ηλιάκης σκοτώνεται ακαριαία. Το Καρπάθιο Πέλαγος γίνεται ο υγρός μόνιμος τάφος του. Η σορός του δεν βρέθηκε δυστυχώς ποτέ. Μόνο κάποια ίχνη από την φόρμα του και προσωπικά του αντικείμενα επέπλεαν. Τα συντρίμμια όμως του αεροπλάνου τεκμηριώνουν την αεροπορική τραγωδία.

Ο Ιμπραήμ, δολοφόνος του Ηλιάκη εκτινάσσεται με το αλεξίπτωτο και πέφτει ζωντανός στη θάλασσα, μεταξύ Κρήτης και Καρπάθου. Ένα διερχόμενο εμπορικό πλοίο με σημαία Παναμά τον περιμαζεύει.

Αμέσως φτάνουν δύο ελικόπτερα διάσωσης, ένα ελληνικό και ένα τουρκικό πετώντας πάνω, από το Παναμέζικο πλοίο. Ο Τούρκος πιλότος απειλεί τους έλληνες διασώστες. Οι ελληνικές αρχές προς εκτόνωση της εκρηκτικής κατάστασης επιτρέπουν στο πλήρωμα του τουρκικού ελικοπτέρου έρευνας και διάσωσης να παραλάβουν τον δικό τους αποθρασυμένο πιλότο.

Η Κρήτη γεννά τον Ηλιάκη κι η Κάρπαθος τον φιλοξενεί για πάντα. Πέφτει πάνω στην εκτέλεση του καθήκοντος προς την πατρίδα, βυθίζοντας στο πένθος την οικογένειά του, τη νεαρή σύζυγό του και τα δύο ορφανά παιδάκια του, ενάμιση και πέντε χρόνων.

Μες τα μύρα του Μάη κηδεύεται με τιμές ήρωα. Η Πολεμική Αεροπορία χάνει την ελπίδα της, έναν από τους καλύτερους χειριστές της, θρηνεί το καμάρι της, τον τολμηρό και άξιο πιλότο της.

Το αργυρό μετάλλιο αρετής και αυτοθυσίας απονέμει στον ήρωα η Ακαδημία Αθηνών. Ως ελάχιστος φόρος τιμής στο ανδρείο βλαστάρι της η γενέτειρά του, τα Χανιά, κατασκευάζει ορειχάλκινη προτομή, χαράζοντας τους στίχους :

“Η δόξα μελετά ξανά

ονόματα Ελλήνων.

Πότε στη ράχη των Ψαρών,

πότε στο κύμα της Καρπάθου.”

Σε ένδειξη σεβασμού και απέραντης τιμής προς τον αθάνατο “αετό”, ανεγείρει η Κάρπαθος μεγαλοπρεπέστατο μνημείο στο πιο κεντρικό σημείο, στον παραλιακό δρόμο της πρωτεύουσας της, στα πηγάδια. Απεικονίζει ένα τεράστιο θαλάσσιο κύμα, που καταγράφει μια λαμπρή ιστορική σελίδα. Πάνω της είχαν τοποθετηθεί το έμβλημα της 343ης μοίρας της Πολεμικής Αεροπορίας, όπου ανήκε ο σμηναγός. Η παράσταση του εμβλήματος ονομάζεται -Πτερά επι αστέρος “. Δείχνει παραστατικά ένα αστέρι πάνω από το οποίο εικονίζονται δύο μεγάλα κάτασπρα ανοιγμένα φτερά. Στο κάτω μέρος της “θαλασσινής σελίδας” και δεξιά, ο επισκέπτης αντικρίζει τη νήσο Κάρπαθο, ενώ στ’ αριστερά διαβάζει την καλύτερη βραβευμένη μαντινάδα από τον διαγωνισμό μαντινάδα που είχε προκηρύξει στη μνήμη του Ικάρου, ο δήμος Καρπάθου.

“Διαβάτη, που θ’ ακροσταθείς μπροστά στον ανδριάντα, μη κλαις, γιατί αυτή η γη ήρωες, βγάζει πάντα”.

Το πάνω μέρος του “κύματος” πλαισιώνεται από ένα ζευγάρι αεροσκαφών F-16, που φαίνεται να ρίχνει τη σκιά του προς την Κάρπαθο, για να κρατά πάντα συντροφιά στον ήρωα. Ένας ακόμη ήρωας προστέθηκε στο πάνθεο των ιπταμένων ηρώων. Κληρονόμος της βαριάς ιστορίας της φυλής μας, ο σμηναγός Κώστας Ηλιάκης αποτελεί σύμβολο ανδρείας και αυτοθυσίας.

Σ’ αυτούς τους καιρούς της σπίλωσης, των διαχρονικών ιδανικών μας, ο ηρωικός αεροπόρος με τ’ αλύγιστο, ανυπότακτο, θυσιαστικό φρόνημά του παραδειγματίζει και εμπνέει τις νεότερες  γενιές των Ικάρων μας, που ανυπότακτα υπερασπίζονται τους γαλάζιους αιθέρες του Αιγαίου, τον εναέριο χώρο της Πατρίδας και ριψοκινδυνεύουν, για την προάσπιση των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.

 

Με εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΜΗΡΟΥΣ ΔΗΜΟΓΕΡΟΝΤΕΣ,

ΠΟΥ ΑΡΓΗΣΕ 127 ΕΤΗ

 

Γράφοντας, για τα θεατρικά έργα του 19ου αιώνα που αναφέρονται στην επανάσταση του 1821, ιδιαίτερη μνεία οφείλουμε σε ένα όλως ιδιαίτερο έργο, με τον τίτλο ” Οι Δημογέροντες των Αθηνών όμηροι, δράμα εις πέντε πράξεις μετά σημειώσεων”.

Είναι γραμμένο το 1888 από τον κύκλο των πρωταγωνιστών αφού συγγραφέας του είναι ο Αχιλλέας Γέροντας (1827 – 1904), γιος του Αθηναίου Δημογέροντα Άγγελου Γέροντα (1758 – 1862).

Ο τελευταίος από κοινού με τους ακόμη δύο εκλεγμένους δημογέροντες και εννέα επιφανείς κατοίκους της πόλης, συνελήφθη ως Όμηρος ,από τους Τούρκους μετά την έκρηξη της Επανάστασης, προκειμένου να αποτραπεί η εξέγερση των Αθηναίων και γενικότερα της Αττικής.

Φυλακίστηκαν στον Κουλά (Γουλά) της Ακρόπολης, δηλαδή τον φράγκικο πύργο που υπήρχε στην είσοδό της και χρησιμοποιούνταν ως φυλακή.

Εκεί παρέμειναν επί τρεισήμισι μήνες και τράβηξαν τα πάνδεινα. Στη συνέχεια και για περίπου ένα μήνα φυλακίστηκαν στο σπίτι ενός Οθωμανού Αθηναίων, από όπου εν τέλει κατόρθωσαν να αποδράσουν.

Είναι ένα από τα πρώτα και σημαντικά επεισόδια της Επανάστασης στην Αθήνα και όλοι όσοι έχουν ασχοληθεί έγραψαν σχετικά.

Στο εισαγωγικό του σημείωμα ο συγγραφέας ξεκαθαρίζει, ότι το έγραψε σε δράμα όχι για να διδαχθεί σε σκηνή αλλά, διότι δραματική υπήρξε η ζωή των Αθηναίων που κλείστηκαν στη φυλακή.

Ο συγγραφέας χρησιμοποίησε τον έμμεσο αυτό τρόπο, δηλαδή τη συγγραφή ενός θεατρικού δράματος, επιθυμώντας προφανώς να παραδώσει με ακρίβεια και συνέπεια τα ιστορικά του στοιχεία που συγκέντρωσε.

Ένας από τους πρωταγωνιστές του έργου, ο Άγγελος Γέροντας, ευτύχησε να δει την απελευθέρωση της χώρας και της Ακρόπολις και έζησε με ημιπληγία και κατάκοιτος μια 15ετια, προτού παραδώσει το πνεύμα του, στις 7 Δεκεμβρίου 1850, σε ηλικία 68 ετών. Ο Γιος του και συγγραφέας του έργου, διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος του δήμου Αθηναίων.

Το έργο όπως αναφέρθηκε παρέμεινε ανέκδοτο έως το 2015, οπότε εκδόθηκε από τον “Σύλλογο των Αθηναίων “, επιμελημένο από τον αείμνηστο Δημήτριο Αγγέλου Γέροντα και τον γιο του γιατρό και λογοτέχνη, Άγγελο Α. Γέροντα.

Το πρωτότυπο φυλάσσεται στην Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος.

Οι δραματικοί διάλογοι και οι ακριβείς μαρτυρίες.

Είναι εμφανής η προσπάθεια του συγγραφέα του, να εξωτερικεύσει τα πάσης φύσεως ανθρώπινα συναισθήματα που νιώθει, όποιος μαθαίνει λεπτομέρειες τέτοιων δραματικών γεγονότων.

Επιτυγχάνει το αποτέλεσμά του μέσω των διαλόγων. Αποδίδει εύκολα τον ιστορικό περίγυρο και τον ρόλο που διαδραμάτισαν οι συμμετέχοντες και οι συμμετέχουσες στις εξελίξεις και τοποθετεί με επιτυχία τα γεγονότα στο χώρο και τον χρόνο που εξελίχθηκαν.

Αποφεύγει τις ακρότητες και παραλείπει προφορικές μαρτυρίες που δεν μπορούσαν να τεκμηριωθούν.

Αυξάνει υπέρμετρα τις σκηνές του δράματος προκειμένου να προσφέρει πλούσιες εικόνες και να αναπαραστήσει τα γεγονότα, με όσο το δυνατόν ευκρινή και ακριβή τρόπο.

Διασώζει τοποθεσίες, ονοματεπώνυμα, ιδιότητες, περιγράφει με λεπτομέρειες τα γεγονότα, μας μεταφέρει στην Ακρόπολη, στον Κουλά, στους στύλους του Ολυμπίου Διός και στη χτισμένη ακόμη πύλη του Αδριανού.

Αξιοποιεί τις μαρτυρίες του πατέρα του και φροντίζει ευρηματικά να μας δώσει στοιχεία για τη λειτουργία της πόλης, το Ρολόι του Έλγιν στην αγορά, τη χρυσοκαρτσιώτισσα, τον Μενδρεσέ κ.α.

Ολοκληρώνει το θεατρικό του, παρουσιάζοντας τους πρωταγωνιστές της απόδρασης στον Άγιο Κοσμά και στο σκάφος, που τους οδήγησε στην ελευθερία.

Στις 30 Αυγούστου 1821 οι Άγγελος Γέροντας και Προκόπιος Μπενιζέλος έφτασαν στην Αίγινα και στις αγκαλιές συγγενών, φίλων καις συμπατριωτών.

 

Πηγή : Ελευθέριος Σκιαδάς – Βιβλίο (Αχιλλέας Αγγέλου Γέροντας, με τον τίτλο” Οι Δημογέροντες των Αθηνών Όμηροι”.

 

Με εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος