Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΥΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ – Ο ΕΝ ΚΙΛΙΚΙΑ

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Ο Άγιος μάρτυς Ιουλιανός, καταγόταν από την πόλη Αναζάρβο της Κιλικίας, στα νότια της Μ. Ασίας.

Ο Πατέρας του Ιουλιανού ήταν ειδωλολάτρης, ευτύχησε όμως να έχει χριστιανή μητέρα, καταυγασμένη, από το φως της πίστεως του Χριστού.

Αυτή με τον πλούτο των αισθημάτων της και την ενάρετη ζωή της, άφησε ζωηρή τη σφραγίδα της ευσεβούς προσωπικότητάς της, πάνω στο χαρακτήρα των παιδιών της.

Μετά μάλιστα τον θάνατο του συζύγου της, με όλες της τις δυνάμεις αφοσιώθηκε στην ανατροφή των παιδιών της.

Γιατί είχε διακαή τον πόθο να συνδέσει τον μικρό Ιουλιανό με τον Χριστό, που είναι η πηγή κάθε αγαθού και να τον αναδείξει ακριβή φύλακα των εντολών του Ευαγγελίου.

Οι κόποι της δεν έμειναν χωρίς καρπό και οι μητρικές της προσευχές δεν έμειναν αναπάντητες.

Ο Ιουλιανός προόδευε καθημερινά σε πίστη, σε σταθερότητα, σε ζήλο.

Σε ηλικία 18 ετών διακρινόταν για την αγάπη και την αφοσίωση του στον Κύριο.

Πίστευε πως μόνο Αυτός μπορούσε να ικανοποιήσει, όλους τους πόθους και τους νεανικούς του οραματισμούς.

Και ένοιωθε τον Χριστό, Φίλο της νεότητάς του και συμπαραστάτη στον αγώνα του για την αρετή.

Το πρόσωπο του ακτινοβολούσε την εσωτερική του καθαρότητα και η σεμνότητα και το ήθος του, ήταν η έκφραση μιας σπάνιας για την ηλικία του σύνεσις και ωριμότητας.

Τα χαρίσματά του αυτά ήταν χαρά και καύχημα, για τους Χριστιανούς, προκαλούσαν όμως τον φθόνο των ειδωλολατρών και ζηλότυπο το μίσος τους.

Γι’ αυτό και με την πρώτη ευκαιρία τον κατήγγειλαν, ως χριστιανό, στον έπαρχο Μαρκιανό.

Ήταν η εποχή των διωγμών κατά των χριστιανών.

Τότε που για τους γενναίους αθλητές της πίστης του Χριστού, ήταν ανοικτό το στάδιο του πνευματικού ηρωισμού, στην αιματοβαμμένη, αλλά ηρωικότερη περίοδο της Χριστιανικής ιστορίας.

Ο έπαρχος εξεπλάγη μπροστά στη σεμνή νεότητα του Ιουλιανού.

Προσπάθησε με κάθε τρόπο να τον μεταπείσει.

Όμως ο νέος δεν φάνηκε να συγκινήθηκε, από τις προσφορές του.

Σκέφτηκε να τον υποβάλει, με άλλο τρόπο σπάζοντας την υπομονή του.

Έτσι διέταξε να τον εμφανίζουν καθημερινά μπροστά του. Για να ακούει, τις ίδιες υποσχέσεις, τις ίδιες απειλές, αλλά ο Χριστιανός νέος έμενε ατάραχος.

Η σταθερότητα του νέου εξηρέθησε τον έπαρχο, που προχώρησε στο επόμενο βήμα. “Έδωσε εντολή” να μαστιγώσουν τον Ιουλιανό, όσο σκληρότερα μπορούσαν.

Το μαστίγιο αυλάκωσε το σώμα του νέου, ώσπου πληγωμένο και αιμόφυρτο τον έκλεισαν στη φυλακή.

Εκεί τον επισκέφτηκε η μητέρα του, και συγκατατέθηκε ο Μαρκιανός, ελπίζοντας πως θα συμβούλευε τον μονάκριβο γιο της, να αρνηθεί τον Χριστό και να σώσει τη ζωή του.

Πόσο όμως γελιόταν, γιατί η χριστιανή μητέρα, πάνω στον πληγωμένο γιο της, με θερμότητα του συνιστούσε και τον προέτρεψε, να μείνει μέχρι τέλους ανυποχώρητος, για να λάβει το Στεφάνι της αιωνίου δόξης.

Ο έπαρχος βλέποντας αμετανόητο τον νέο έδωσε εντολή, για οδυνηρότερα βασανιστήρια.

Διέταξε και οι δήμιοι, με σιδερένιες αρπάγες ξέσχισαν το ταλαιπωρημένο σώμα του Ιουλιανού.

Την άλλη μέρα οδήγησαν και πάλι τον μάρτυρα στον Μαρκιανό.

Θα έκανε μια τελευταία προσπάθεια.

Και όταν κι αυτή έμεινε, χωρίς αποτέλεσμα, τότε ο Έπαρχος, έδωσε εντολή, να τον θανατώσουν με επώδυνο και σκληρό θάνατο.

Και να τι επινόησαν. Τοποθέτησαν μέσα σ’ ένα μεγάλο σάκο ποσότητα άμμου και δηλητηριώδη φίδια και εκεί μέσα έκλεισαν τον μάρτυρα.

Ποιος ξέρει πόσους πόνους να υπέμεινε, πόση φρίκη ένοιωσε μεταξύ των ερπετών.

Και σαν νά ’ταν λίγο αυτό, οι δήμιοι επενόησαν κι ένα ακόμη. Όπως ήταν μέσα στο σάκο, τον μετέφεραν στην παραλία και τον πέταξαν στην θάλασσα.

Εκεί καταμεσής στο πέλαγος, ανάμεσα σε φαρμακερά φίδια, πέταξε η ψυχή του Ιουλιανού στον Ουρανό, αφήνοντας κάτω στη γη τον σκληρόκαρδο έπαρχο, με την πίκρα της ήττας ακόμη και στην ψυχή του.

Οι χριστιανοί αν και δεν μπόρεσαν να αποκτήσουν το λείψανο του μάρτυρα τιμούσαν με λαμπρότητα την μνήμη του.

Σε μια τέτοια πανηγυρική για την Εκκλησία ημέρα, ο ιερός Χρυσόστομος εκφώνησε θερμό εγκώμιο, προς τιμήν του μάρτυρα Ιουλιανού στην πατρίδα του Αντιόχεια, όταν διακονούσε πρεσβύτερος τότε, ως ιεροκήρυκας την Εκκλησία, υπό τον επίσκοπο Φλαβιανό, στα τέλη του Δ’ αιώνα.

Η μνήμη του εορτάζεται, στις 16 Μαρτίου.

 

Πηγή : Μηνιαίο Χριστιανικό Περιοδικό ” ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ”.

 

Με εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος