Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α. Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής  Αθηνών.  Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Ο Αύγουστος, ο τελευταίος και ομορφότερος μήνας του καλοκαιριού, είναι αναμφισβήτητα, αφιερωμένος στην Παναγία. Η Υπεραγία Θεοτόκος, την οποία τιμά και σέβεται ο Ελληνικός λαός, έγινε η “Υπέρμαχος Στρατηγός μας”, η οποία σε στιγμές κρίσιμες, σε ώρες αγωνίας και κινδύνου, επενέβαινε θαυμαστά και οδηγούσε το γένος μας, στο δρόμο του θριάμβου.

Μια θαυμαστή και σωτηρία επέμβαση της Παναγίας μας θυμόμαστε κάθε Αύγουστο.

Τότε που η Βασιλεύουσα των πόλεων κινδύνευε, από ώρα σε ώρα να πέσει στα χέρια των εχθρών.

Κωνσταντινούπολη 626μ.Χ. Ο Ηράκλειος έχει ήδη αναλάβει την αυτοκρατορική εξουσία. Η αυτοκρατορία την εποχή εκείνη βρίσκεται σχεδόν υπό κατάρρευση. Οι εχθρικοί λαοί άρχισαν και πάλι να απειλούν και οι Πέρσες, ο μεγαλύτερος για την αυτοκρατορία κίνδυνος, περίμεναν την κατάλληλη στιγμή για να διώξουν τους βυζαντινούς, από την ανατολική Μεσόγειο.

Ο νέος αυτοκράτορας, θέλοντας να ξεκαθαρίσει τις διαφορές Βυζαντίου – Περσίας, αποφάσισε να τις λύσει με τα όπλα, γι αυτό και μια από τις πρώτες προτεραιότητες του, ήταν η συγκρότηση ισχυρού στρατού. Γρήγορα οργάνωσε μια εκστρατεία, στην οποία προσέδωσε τον χαρακτήρα ιερού πολέμου, καθώς ξεκινούσε έναν αγώνα εναντίων των εχθρών, που είχαν στα χέρια τους το ιερό σύμβολο του Χριστιανισμού, τον Τίμιο Σταυρό, τον οποίον είχαν κλέψει, κατά την πολιορκία των Ιεροσολύμων.

Η σκληρή αναμέτρηση των δύο μεγάλων δυνάμεων εκείνης της εποχής, κράτησε έξι ολόκληρα χρόνια. Στον πόλεμο αυτόν ο βασιλιάς των Περσών, θέλοντας να ενισχύσει τις δυνάμεις του, ήρθε σε συνεννόηση με τον ηγεμόνα των Αβάρων. Ξεκίνησαν έτσι μια κοινή δράση, εναντίων των βυζαντινών.

Η δύναμη αυτή δεν άργησε να επιτεθεί αποφασιστικά στις αρχές Μαΐου του 626, οι Άβαροι,  συνεπικουρούμενοι από σλαβικά φύλα, πολιόρκησαν καταρχάς την Θεσσαλονίκη επί 33 ημέρες και αφού απέτυχαν στράφηκαν, προς την Κωνσταντινούπολη.

Στις 29 Ιουνίου έφτασαν έξω από τα τείχη της Βασιλεύουσας. Στις 30 Ιουλίου οι Άβαροι τοποθέτησαν έξω από τα τείχη της τεράστιες πολιορκητικές μηχανές και την επόμενη μέρα, ξεκίνησε η επίθεση. Η δύναμή τους ήταν τεράστια. Περίπου 150.000 άνδρες χτυπούσαν τα τείχη της πόλης. Η κατάσταση, για τους πολιορκημένους ήταν τραγική.

Ο Ηράκλειος βρισκόταν εκτός της Βασιλεύουσας, πολεμώντας τους Πέρσες στην Μικρά Ασία. Στην θέση του άφησε τον ανήλικο γιο του Κωνσταντίνο, τον οποίον επιτρόπευαν, ο Πατριάρχης Σέργιος και ο μάγιστρος Βώνος.

Μάταια οι βυζαντινοί προσπάθησαν να δελεάσουν τον εχθρό με χρήματα, γνωρίζοντας τον άπληστο χαρακτήρα του ηγεμόνα του. Οι Άβαροι αφού έριξαν μέσα στο Βόσπορο και τον Κεράτιο κόλπο μονόξυλα πλοιάρια, ως αποβατικά, για τη διευκόλυνση και τη μεταφορά των δυνάμεών τους, στις 6 Αυγούστου επιτέθηκαν σε ένα ασθενές τμήμα των τειχών και κατέλαβαν την εκκλησία της Παναγίας των Βλαχερνών.

Ο Πατριάρχης Σέργιος, γνωρίζοντας καλά πως μόνο μια θαυμαστή Θεϊκή επέμβαση μπορούσε να γλιτώσει τη βασιλεύουσα, ανέβηκε στα τείχη και κρατώντας ψηλά την εικόνα της Παναγίας, εμψύχωνε την ολιγάριθμη φρουρά, που βρισκόταν εκεί.

Γύριζε μέσα στην πόλη, στους ναούς της και εμψύχωνε τον λαό, που πάλευε στην άμυνά της, προσευχόμενος θερμά να αποτρέψει η Παναγία την Άλωση.

Την επόμενη ημέρα το καλά οργανωμένο σχέδιο των βυζαντινών, κατάφερε να μπερδέψει τους εχθρούς και να προκαλέσει την ακριβή επίθεσή τους.

Ένας δυνατός ανεμοστρόβιλος παρέσυρε και κατεβύθισε τα πλεούμενα των βαρβάρων.

Το θαύμα της Παναγίας είχε γίνει. Σθεναρή αντίσταση στα τείχη και απροσδόκητες απώλειες έσπειραν στον εχθρό τον πανικό και τον έτρεψαν σε φυγή.

Όλος ο λαός συγκεντρώθηκε στην εκκλησία της Παναγίας των Βλαχερνών, για να εκφράσει τις ευχαριστίες του προς την Υπεραγία Θεοτόκο, που έσωσε την πόλη.

Όλοι μαζί, όρθιοι, συγκινημένοι, έψαλαν τον Ακάθιστο Ύμνο.

Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια, ως λειτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια αναγράφω σοι η πόλις σου, Θεοτόκε…”

Σε σένα Θεοτόκε, που είσαι η Υπέρμαχος Στρατηγός επειδή λυτρώθηκα από τα δεινά των εχθρών, εγώ, η πόλη σου, σου αφιερώνω, τις τιμές της νίκης και σε ευχαριστώ που μας βοήθησες. Κι επειδή έχεις δύναμη, που δεν μπορεί να νικηθεί, Ελευθέρωσέ με, από κάθε κίνδυνο, για να σου ψάλλω.

Χαίρε Νύμφη Ανύμφεφτε.

Τα υπέροχα αυτά λόγια, που μιλούν στο νου και στην καρδιά όλων μας, ας είναι ο καθημερινός ύμνος και η ευχαριστία μας προς την Υπεραγία Θεοτόκο, που στέκει συνεχώς δίπλα μας, Υπέρμαχος Στρατηγός.

Πηγή : Ορθόδοξο Χριστιανικό περιοδικό “ΘΕΟΦΙΛΟΣ”.

Με εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος