ΕΛΙΖΑ ΚΟΝΟΦΑΓΟΥ

ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΒΙΟΙΑΤΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΑΣ

ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΟΛΟΥΜΠΙΑ

Γράφει : Ο Δημήτριος
Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής
και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης
Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Η καθηγήτρια Βιοϊατρικής τεχνολογίας και Ακτινολογίας του Πανεπιστημίου Κολούμπια κυρία Ελίζαμπεθ Κονοφάγου, ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη.

Γεννήθηκε στο Παρίσι αλλά τελείωσε το Λύκειο στην Ελλάδα – αποφοίτησε από τη Βαρβάκειο Πρότυπη Σχολή το 1989.

Όπως η ίδια λέει “η επιστήμη μπήκε στη ζωή της από μικρή ηλικία. Σε αυτό συνετέλεσε το γεγονός ότι και οι δύο γονείς μου είναι διδάκτορες, ο μπαμπάς χημικός μηχανικός και η μαμά οικονομολόγος και από μικρά παιδιά εγώ και ο αδελφός μου, αναλύσαμε μαζί τους πλήθος επιστημονικών θεμάτων.

Καταλυτικής σημασίας για μένα ήταν ένα ταξίδι που έκανα με τη μητέρα μου στις

Η.Π.Α., όταν ήμουν 12 ετών, για δικούς της ερευνητικούς λόγους.

Επισκεφτήκαμε το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και το ΜΙΤ, όπου εκεί έμαθα την ύπαρξη της Βιοϊατρικής Μηχανικής.

Με μάγεψε αμέσως αφού συνταίριαζε τη Μηχανική με τη προσφορά, στον πληθυσμό μέσω ιατρικών εφαρμογών.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη τη στιγμή. Στα 12 έτη μου ήξερα τι ήθελα να γίνω όταν θα μεγαλώσω” Έχοντας λοιπόν ξεκάθαρο τον στόχο στο μυαλό της, ήταν επόμενο το ότι μετά τις Πανελλήνιες Εξετάσεις, παρότι είχε συγκεντρώσει αρκετά μόρια για εισαγωγή στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ, αποφάσισε ότι δεν ήθελε να ακολουθήσει την συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Έτσι, επέστρεψε στη γενέτειρά της, το Παρίσι όπου αρχικά σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Paris Vi Βιοφυσική και Φυσικοχημεία – έλαβε το δίπλωμα της το 1992.

Ακολούθησαν μεταπτυχιακές σπουδές στη Βιοϊατρική Τεχνολογία στο Ιmperial Gollege του Λονδίνου και διδακτορικό στη Βιοϊατρική Τεχνολογία στο Πανεπιστήμιο του Χιούστον στο Τέξας, το οποίο και ολοκλήρωσε το 1999.

Από το 1999 ως το 2003 η δρ. Κονοφάγου ακολούθησε μεταδιδακτορικές σπουδές στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, όπου έλαβε και θέση λέκτορα.

Το 2003 εξελέγη επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Βιοϊατρικής Τεχνολογίας της Σχολής Μηχανικών και Εφαρμοσμένων Επιστημών και στο τμήμα Ακτινολογίας του Κολούμπια.

Από το 2014 είναι τακτική και επίτιμη καθηγήτρια στο Κολούμπια, όπου διευθύνει το Εργαστήριο Υπερήχων και Ελαστικής Απεικόνισης.

Μια’ πορεία συνεχώς ανοδική με περισσότερες από 210 δημοσιεύσεις και 450 παρουσιάσεις σε διεθνή συνέδρια.

Επίσης βραβεύτηκε από το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών των ΗΠΑ, τα εθνικά ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Ιατρικών Υπερήχων και την Ακτινολογική Εταιρεία Βόρειας Αμερικής. Είναι μια γυναίκα που λατρεύει αυτό που κάνει, που είχε αποφασίσει τι ακριβώς ήθελε να κάνει, από τα 12 έτη της, που δηλώνει “η έρευνα είναι ευλογία”.

Και ποια’ είναι η ευλογία στη δική της περίπτωση : Το να “δαμάζει” τους υπερήχους τόσο για διαγνωστικούς, όσο και για θεραπευτικούς σκοπούς, ενάντια σε άκρως κοινές μορφές καρκίνου και όχι μόνο.

Υπέρηχοι και για θεραπεία.

Αυτό που κάνουν η καθηγήτρια και η ομάδα της, η οποία αριθμεί περί τα 30 άτομα είναι να αναπτύσσουν νέες τεχνικές υπερήχων για ελαστική απεικόνιση – η ελαστογραφία, όπως ονομάζεται η εξέταση. Ουσιαστικά, αποτυπώνει το πως αλλάζει η ελαστικότητα διαφορετικών ιστών όταν υπάρχει όγκος – αλλά και για θεραπευτική παρέμβαση σε πλήθος νόσων, από τον καρκίνο ως την νόσο του Πάρκινσον.

“Η ελατογραφία μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμη σε περίπτωση κάποιων όγκων που δεν αποτυπώνεται στον “κλασικό” υπέρηχο. Χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα είναι το διηθητικό πορογενές καρκίνωμα του μαστού, στο οποίο η ελαιογραφία μπορεί να αυξήσει την ακρίβεια των υπερήχων από 70% σε πάνω από 90%.

Αλλά και σε άλλες περιπτώσεις, όπως στον καρκίνο του προστάτη, του θυρεοειδούς ή του ήπατος ή ελαιογραφία έχει πολύ μεγάλη διαγνωστική αξία.

Οι υπέρηχοι όμως μπορούν και να θεραπεύσουν, σύμφωνα με την δρα Κονοφάγου. “Η λογική είναι αντί να αφαιρείται ένας όγκος, να καυτηριάζεται και να καταστρέφεται με χρήση υπερήχων.

Στις Η.Π.Α. οι θεραπευτικοί υπέρηχοι εφαρμόζονται ήδη σε περιπτώσεις καρκίνου του προστάτη και τα μέχρι στιγμής συγκριτικά αποτελέσματα, δείχνουν ότι είναι ανώτερη της κλασικής χειρουργικής επέμβασης.

Το ζήτημα είναι ότι η προσέγγιση δεν καλύπτεται – κοστίζει περί τα 10.000 δολάρια – και γι’ αυτό δεν έχει ακόμη μεγάλη διάδοση.

Ωστόσο, πιστεύω ότι διαθέτει τεράστια δυναμική σε πλήθος πεδίων, ακόμη και στα νευροεκφιλιστικά νοσήματα όπως η νόσος του Πάρκινσον, στην οποία καυτηριάζονται με υπερήχους συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου, ώστε να σταματά το τρέμουλο των ασθενών”.

Η Ελληνίδα ερευνήτρια εργάζεται εντατικά προκειμένου να “παντρέψει την ελαχιστογραφία με τους θεραπευτικούς υπερήχους.

“Πιστεύω ότι μπορούμε να επιτύχουμε απεικόνιση των όγκων με τους υπερήχους

και στη συνέχεια καταστροφή τους και πάλι μέσω υπερήχων.

Επιθυμώ κάποια μέρα να εφαρμοστούν ευρέως οι προσεγγίσεις αυτές και στην Ελλάδα και για τον λόγο αυτόν έχω αρκετές συναντήσεις με συναδέλφους ελληνικών πανεπιστημίων.

Η Ελλάδα βρίσκεται άλλωστε πάντα μέσα στην καρδιά της – ως εκ τούτου, δέχτηκε και την πρόταση να αποτελέσει, ένα από τα μέλη του νέου Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας, Τεχνολογίας και Καινοτομίας (ΕΣΕΤΕΚ) με άλλους έγκριτους συναδέλφους της.

“Θεωρώ ότι η Ελλάδα δίνει πολύ καλές θεωρητικές βάσεις στους επιστήμονες, αλλά σε εκείνο που υστερεί, είναι οι υποδομές, σε ότι αφορά κυρίως την εφαρμοσμένη έρευνα. Και αυτό θα προσπαθήσουμε να το αλλάξουμε κατά το δυνατόν μέσα από τρόπους, με το έργο του ΕΣΕΤΕΚ”.

Κλείνοντας, έχει μια συμβουλή – ως μαμά δύο παιδιών, του 10χρονου Φίλιππου και του Οκτάχρονου Άρη – συγκεκριμένα προς τις γυναίκες, που θέλουν να ασχοληθούν με την έρευνα.

“Μπορεί σε μια γυναίκα να φαίνεται δύσκολο να ισορροπήσει την ακαδημαϊκή καριέρα με την οικογένεια, ωστόσο η ακαδημαϊκή καριέρα μπορεί να προσφέρει ευελιξία στην καθημερινότητα.

Γι’ αυτό έχω να πω σε όλες τις γυναίκες που αγαπούν την έρευνα να μη διστάσουν.

Μπορούν να χωρέσουν δύο αγάπες, μέσα στη ζωή μας, αρκεί να το θέλουμε πραγματικά”.

Πηγή : Δημοσιογράφος – Θεοδώρα Τσώλη – Εφημ. Το ΒΗΜΑ.

Με εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος