ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΠΟΥ

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

 

Η κ. Ελένη Νίνα, μητέρα υπολοχαγού του πυροβολικού, απηύθυνε προς το Γενικό Στρατηγείο την κάτωθι αίτηση.

“Λαμβάνω την τιμήν να αναφέρω υμιν ότι έχω υιον ονόματι Γεώργιον Νίναν, υπολοχαγόν πυροβολικού, όστις υπηρετεί εις Ανατολικήν Μακεδονίαν” (μέχρι τότε ο πόλεμος δεν έφτασε ακόμη εκεί) και σας παρακαλώ όπως ευαρεστούμενοι διατάξητε την μετάθεσίν του εις τίνα μονάδα του εν Ηπείρω μαχομένου στρατού μας, ως καταγόμενος εξ Ηπείρου.

Ο αναφερόμενος υιός μου δι’ επιστολών με παρακαλεί, με ικετεύει να φροντίσω, δια την του είδους μετάθεσίν του.

Ευπειθέστατη η αίθουσα,

Ελένη Νινα”.

ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΑ :

Μπροστά σε τέτοια δύναμη Ελληνίδας, της Μάνας, της γυναίκας, της κόρης, της αδελφής, τι να πρωτοθαυμάσω.

Την Ελληνίδα που σε κάθε εποχή κουβαλά μέσα στην ψυχή της ιερή παρακαταθήκη, την Σπαρτιάτισσα, του “η ταν ή επι’ τας”! που στης ψυχής της τα φτερά, ορθοκρατεί της Ελλάδος το φρόνημα και το όνομά της το τιμημένο.

Την Ελληνίδα που ξέρει να παραμερίζει την μητρική αγάπη, την μητρική αγωνία, την μητρική καρδιά, για να προστατευθεί η λατρευτή πατρίδα, η αξιοπρέπειά της, η ακεραιότητά της, η ιστορία της, οι θησαυροί της, η ελευθερία της, η τιμή της.

Θαυμάζω τη Μάνα που γαλουχεί, που ανατρέφει, που ανδρώνει, το γιο της και βάζει μέσα στα κύτταρά του, την φιλοπατρία.

Η αγάπη προς την Πατρίδα και προς τα ιδανικά της, τα οποία και γαλούχησαν γενιές και γενιές προγόνων μας, σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει, ούτε να συνδυάζονται, ούτε να συγχέονται, με αισθήματα μίσους προς αλλογενείς ανθρώπους, αισθήματα, τα οποία αποτελούν την ιδεολογική βάση του ρατσισμού και των εκπροσώπων του.

Είναι βαρύ σφάλμα να θεωρούμε την φιλοπατρία, η οποία στερείται οποιουδήποτε αισθήματος μίσους, προς οτιδήποτε ξένο και οποιονδήποτε ξένο, ως ρατσισμό.

Αντιθέτως, τα ιδανικά της πατρίδας μας ανέκαθεν απέδιδαν στον ξένο τιμή και φιλία “φιλοξενία” και τιμή.

Δεν επιδιώκει το υφασμένο με τις θυσίες το νήμα, το στημόνι της λευτεριάς και το αίμα της φιλοπατρίας.

Δεν επιδιώκει το βόλεμα, αλλά την πρώτη γραμμή, δεν προτιμά τα γραφεία γι’ αυτόν και τα μετόπισθεν, αλλά την θυσία.

Την θαυμάζω.

Όμως, άθελα μου έρχονται στην σκέψη μου και κάποιοι γονείς που σε καιρό ειρήνης, κινούν γη και ουρανό, να μην υπηρετήσουν τα παιδιά τους σε ακριτικές περιοχές.

Και άθελά μου σκέφτομαι κάποια παιδιά που προτιμούν να έχουν στο χέρι τους το χαρτί της ανικανότητας, προκειμένου να απαλλαγούν από τη στρατιωτική θητεία.

Και είπα ξαναδιαβάζοντας την αίτηση της Ελένης Νίνα του 1940.

Λοιπόν, έλειψαν οι Ελληνίδες μάνες που δεν θεωρούν απλώς χρέος ή ψυχρό καθήκον, αλλά υψίστη τιμή να ντυθούν τα παιδιά τους, την τιμημένη στολή του Έλληνα στρατιωτικού, το υφασμένο με τις θυσίες το νήμα, το στημόνι της λευτεριάς και ο αίμα της φιλοπατρίας.

Πέθαναν σ’ αυτόν τον τόπο τα ιδανικά, μαράθηκαν οι δάφνες, σκούριασαν οι ξιφολόγχες, έσβησε η ιαχή “αέρα” δεν μεθούν πια με “τ’ αθάνατο κρασί του εικοσιένα”, σήμερα τα ελληνόπουλα.

Ιδανικά είναι, ο υψηλός σκοπός (ηθικός η πνευματικός) στον οποίο αποσκοπούν ενέργειες και ελπίδες ενός ατόμου ή ενός συνόλου.

Είναι δημιούργημα του ανθρώπινου νου που χαρακτηρίζεται, για την αρτιότητα και την πληρότητα και αποτελεί το στόχο της δράσης του ανθρώπου.

Το πρότυπο που προβάλει ο άνθρωπος στη συνείδησή του και επιδιώκει με κάθε τρόπο να το πραγματώσει, είναι το ιδανικό.

Και ποιο είναι το ιδανικό, θα ρωτήσει κάποιος.

Εκείνο που σε ολοκληρώνει και σε κάνει ευτυχισμένο.

Εκείνο που φανταζόσουν από μικρός ότι κάποια στιγμή, θα το αποκτούσες.

Εκείνο που ήταν όνειρο, φιλοδοξία κι ανεκπλήρωτος στόχος για σένα.

Εκείνο που φέρνει την ευτυχία και την ψυχική αγαλλίαση. Εκείνο είναι το ιδανικό.

Δεν υπάρχουν σήμερα Ελληνόπουλα να βροντοφωνάξουν “Όχι” στον Διεθνισμό, στην παραχάραξη, στην αλλοτρίωση της ταυτότητάς μας, στον ευτελισμό της πίστεως και των θεσμών για να μπορεί η Ελλάδα μας να ξαναβρεί ό,τι έχασε ό,τι της πρέπει.

Όμως, το βάρος της ευθύνης βρίσκεται αλλού. Ας ανασκουμποθούμε να φτιάξουμε νέες μητέρες σαν την Ελένη Νίνα και τότε

Θα υπάρξει ελπίδα.

– Πηγή : Ελληνικό Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό ” ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ”

Με εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος