ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΠΟΥ

Ένας δωδεκάχρονος επί μήνες αρνείται να κοιτάξει στον καθρέφτη

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Ο λόγος είναι ότι είχε συλληφθεί μαζί με άλλα παιδιά από Ισραηλινούς στρατιώτες, που τους πετροβολούσαν, και αναγκάστηκε να καταδώσει ένα άλλο παιδί.

Έκτοτε αισθανόταν ως προδότης.

Πόσο συγκινητική η ευαισθησία, του δωδεκάχρονου αγοριού!

Ίσως εξ αιτίας του, να κακοποιήθηκε ένας φίλος και το παιδί δεν έχει το κουράγιο να βλέπει τον εαυτό του στον καθρέφτη.

Την ενοχή του την αισθάνεται βαριά, μεγάλη.

Νοιώθει ότι τα μάτια του, δεν έχουν την ίδια καθαρότητα. Τον κατηγορούν.

Νοιώθει πως το πρόσωπό του έχει σκοτεινιάσει, τον ψέγει.

Τα βλέμματα του τον μαστιγώνουν, δεν έχουν την ίδια φωτεινότητα, το χαρακτηριστικό γνώρισμα των παιδικών ματιών.

Και είναι γεγονός πως η αμαρτία, μας ασχημίζει. Η δε παράβαση του θελήματος του Θεού μας κάνει άχαρους

Αλήθεια! Εμάς πόση ευαισθησία μας χαρακτηρίζει, όταν κάποια μάτια δακρύζουν, εξ αιτίας μας;

Όταν κάποια βήματα τρικλίζουν εξ αιτίας μας; Όταν κάποιοι χάνουν το ψυχικό κουράγιο εξ αιτίας μας;

Όταν κάποιες σχέσεις διασαλεύονται εξ αιτίας μας; Όταν η αξιοπρέπεια τους πετιέται στις λάσπες εξ αιτίας μας; Όταν κάποιοι απογοητεύονται εξ αιτίας μας;

Όταν κάποιοι χάνουν τη ζωή τους εξαιτίας μας; Όταν κάποιων οι σχέσεις με το Θεό διασαλεύονται εξ’ αιτίας μας;

Όταν με παράδειγμα την δική μας ασυνέπεια, χάνει κάποιος την ανθρωπιά, τον σεβασμό, την ευγένεια, το ήθος του; Εξ αιτίας μας;

Πόση η δική μας ευαισθησία, όταν γύρω μας σβήνουν χαμόγελα; Όταν στάζουν τα μάτια με δάκρυα καυτά;

Πόση η ηθική μας ευαισθησία, όταν οι άλλοι δέχονται την περιφρόνηση μας και νοιώθουν ως παρείσακτοι εξ αιτίας μας;

Πόση η ευαισθησία μας, όταν η οδύνη κάνει κατοχή στις καρδιές των ανθρώπων που βρίσκονται γύρω μας;

Ευαισθησία είναι η ιδιότητα βάσει της οποίας ένας άνθρωπος έχει έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις, απέναντι σε σχετικά ερεθίσματα.

Ωστόσο ας σημειώσουμε, πως παρ’ όλο που οι άνθρωποι γεννιούνται με μηδενική αυτεπίγνωση, δεν αναπτύσσονται όλοι με τον ίδιο ρυθμό και δεν φτάνουν όλοι, στον ίδιο ακριβώς βαθμό αυτεπίγνωσης του εαυτού τους.

Όσο πιο προηγμένο είναι το στάδιο αυτοεπίγνωσης στο οποίο βρίσκεται ένας άνθρωπος, τόσο πιο έντονη θα είναι και η αυτό — αμφισβήτησή του, με αφορμή τα διάφορα αρνητικά ερεθίσματα.

Διαφαίνεται έτσι, ότι ανάμεσα σε δύο ανθρώπους, με παρόμοιες παιδικές εμπειρίες, εκείνος που έχει χαμηλότερη αυτοεκτίμηση ή αυτοαμφισβήτηση, ανήκει σε πιο προηγμένο στάδιο εξέλιξης της συνειδητότητας και έχει μεγαλύτερη ευαισθησία και ευφυΐα από τον άλλον.

Σύμφωνα με έρευνα της Dr Elaine Aron , το 15 -20% του πληθυσμού είναι άτομα υψηλής ευαισθησίας, που σημαίνει, ότι αισθάνονται “πολύ βαθιά”, αλλά συχνά κρύβουν, τα συναισθήματά τους από τους άλλους.

Όμως ανάμεσα σε έναν κόσμο που φαίνεται να ανταμείβει τους πιο δυνατούς και τολμηρούς, το να είσαι πολύ ευαίσθητος είναι στην πραγματικότητα, μια δύναμη.

Σύμφωνα με την νευροψυχολόγο Nawal Mustafa, πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για την ευαισθησία μας.

Εμείς ας τολμήσουμε να κοιτάξουμε στον καθρέπτη και ας το κάνουμε για να διαπιστώσουμε, να λυπηθούμε, να ευπρεπίσουμε τον ψυχικό μας κόσμο.

Γιατί η ευαισθησία οδηγεί σε συναίσθηση.

Γιατί η ευαισθησία είναι, πρέπει να είναι, κέντρισμα μετανοίας.

Και… Η μετάνοια είναι ο δρόμος της μεταμόρφωσής μας, είναι ο δρόμος της αναγεννήσεώς μας.

Είναι ο δρόμος της γαλήνης μας, είναι ο δρόμος της Θέωσής μας, είναι ο δρόμος της ευτυχίας μας, είναι ο δρόμος της σωτηρίας μας.

Έτσι δεν είναι;

Και ξέρετε; Η μετάνοια είναι ένα ευλογημένο φυτό, που παντού μπορεί να φυτρώσει.

Μέσα στα μοναχικά θερμοκήπια, στα σπιτικά που διαλέγουν το θέλημα του Θεού, στις βιοπάλης τους λαβύρινθους. Παντού!

Πηγή : Μηνιαίο Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό ” ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ”.

Με Εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος