ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΠΟΥ …ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΑ.

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Ο Βασιλιάς Αντίγονος έστειλε μια επιστολή στον Στωϊκό φιλόσοφο Ζήνωνα στην οποία του έλεγε :

Εγώ σε ξεπερνώ στα μεγαλεία και στη δόξα που μου επεφύλαξε η τύχη. Εσύ, όμως είσαι υπεροχώτερός μου στη σοφία και στην ολοκληρωτική ευτυχία.

Γι’ αυτό σε παρακαλώ να έρθεις κοντά μου και να με κάνεις μαθητή σου, διότι όποιος κατευθύνει σωστά τον βασιλιά, διδάσκει συγχρόνως όλο το λαό, που βρίσκεται στην εξουσία του.

Πόσο εντυπωσιακό είναι το “γνώθι σ’ αυτόν”, αυτή η ύψιστη σοφία που διακρίνει τον βασιλιά Αντίγονο!

“Γνώθι σαυτόν”.

Οι αρχαίοι Έλληνες ήξεραν καλά ποιοι είναι, που ήθελαν να φτάσουν και πως θα πήγαιναν εκεί.

Για τους σημερινούς επιστήμονες, αυτογνωσία είναι μια βιωματική διαδικασία, μέσα από την οποία ο άνθρωπος γνωρίζει τον εαυτό του.

Η γνώση του εαυτού είναι ανεξάντλητη. Η φράση “γνώθι σαυτόν”

αποδίδεται στον Χίλωνα, αλλά και στον Πλάτωνα και σημαίνει “γνώρισε τον εαυτό σου”.

Η φράση αυτή είναι χαραγμένη, στο μαντείο των Δελφών και την χρησιμοποιούσε τακτικά ο Σωκράτης.

Ουσιαστικά ο άνθρωπος πρέπει να γίνει παρατηρητής του εαυτού του. Ποιες είναι οι αντιδράσεις του, σε διάφορες καταστάσεις, ποια είναι τα “θέλω”.

Η αυτογνωσία είναι η γνώση της συνείδησης μας, η ακούραστη εξερεύνηση του εαυτού μας, η άρνηση να ενδώσουμε σε απατηλά φαινόμενα και το να ανακαλύψουμε την ουσία της αρετής.

Για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας προϋπόθεση είναι, ότι τον αγαπάμε.

Ο Χριστός είχε πει “αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν”. Δηλαδή δεν μπορείς να αγαπήσεις κανέναν και να σε αγαπήσουν, εάν προηγουμένως εσύ, δεν έχεις μάθει να αγαπάς και να αποδέχεσαι εαυτόν.

Και … πόση λεβεντιά χρειάζεται, για να ομολογεί κανείς τι του λείπει! Και τα δύο, και (η αυτογνωσία και η ταπεινή ομολογία του τι μας λείπει, είναι οπωσδήποτε οι προϋποθέσεις) για να γίνεται κανείς καλύτερος.

Και από την άλλη, πόση σύνεση διακρίνει τον βασιλιά Αντίγονο, ο οποίος νοιώθει την ανάγκη να έχει δίπλα του σύμβουλο σωστό, ενάρετο, σοφό, καλλιεργημένο, ταπεινό.

Γιατί όποιος επηρεάζει τις αποφάσεις του βασιλιά, αυτός επηρεάζει και την ποιότητα της ζωής του Βασιλείου.

Πόσο λοιπόν απαραίτητο είναι, οι άνθρωποι δίπλα μας, οι φίλοι μας στους οποίους εμπιστευόμαστε και στων οποίων την γνώμη δίνουμε βαρύτητα και αφήνουμε να μας κατευθύνουν, να μας επηρεάζουν, να ‘ναι με φόβο Θεού, ειλικρινείς, ανιδιοτελείς και αμερόληπτοι.

Γι’ αυτό είναι αναγκαίο, να επιλέγουμε που θα ακουμπάμε. Σε ποιον θα μιλούμε, ποιον θα συμβουλευόμαστε, σε ποιον θα υπακούμε.

Γιατί, μας αξίζει, αυτόν που συναναστρεφόμαστε να είναι καλύτερος μας, για να ανεβαίνουμε και πλουτίζουμε πνευματικά.

Υπάρχουν τρόποι βέβαια με τους οποίους αναγνωρίζουμε την ανιδιοτέλεια, των συναισθημάτων του άλλου.

* Όταν ο άνθρωπος που είναι δίπλα μας και απέναντί μας, θυμάται λεπτομέρειες για εμάς και νοιάζεται, για τα συναισθήματά μας.

* Όταν ψάχνει να βρει μαζί μας μια λύση σε ένα πρόβλημα, χωρίς να το κουκουλώνει, για να εξασφαλίσει ότι θα είμαστε ήρεμοι.

* Επίσης όταν ο άνθρωπος με τον οποίο έχουμε σχέση, μπαίνει στη διαδικασία να κάνει μικρά πράγματα, γιατί μας φτιάχνουν την διάθεση. Χωρίς με τη στάση του να απαιτεί ανταπόδοση ή να περιμένει κάτι αντίστοιχα.

* Πολύ βασικό είναι όμως, ότι δεν μας κρίνει και συγχωρεί. Όλοι μας έχουμε στραβά, όλοι μας για κάποιον άλλον έχουμε αρνητικά. Παρόλα αυτά όμως, όταν υπάρχει κάτι αληθινό, ο άλλος σε συγχωρεί ακόμα και εάν κάτι τον έχει πληγώσει.

* Όταν έχει χρόνο και θέληση να ακούσει τη συγνώμη σου και να εννοεί την δική του. Πολλές φορές το ευχάριστο είναι, να μην ακούς μόνο τη λέξη συγνώμη.

Γι’ αυτό το τόσο σημαντικό λόγο, ας είμαστε άγρυπνοι στις επιλογές φίλων και συμβούλων.

Ο Αντίγονος επέλεξε έναν φιλόσοφο συμβουλάτορά του. Εμείς έχουμε την δυνατότητα να επιλέξουμε, έναν φωτισμένο πνευματικό.

Και τα μάτια μας να ξεθολώνει από τα σκουπίδια της ύλης και την πίστη μας να τροφοδοτεί.

Και από τις λάσπες μας να μας βγάζει και με σήματα πορείας, το θέλημα του Θεού να μας εφοδιάζει.

Και με την χάρη των μυστηρίων να μας τονώνει, στον αγώνα της αλήθειας και της αρετής.

Με αυτές τις προϋποθέσεις ή πορεία μας θα γίνεται και ασφαλής και χαρούμενη και φωτεινή. Μόνο τότε θα μπορούμε να προκαλούμε και στους πέριξ την δίψα, της εν χριστώ ζωής.

Ας είμαστε, λοιπόν άγρυπνοι στις επιλογές μας.

Γιατί, τι άλλο είναι αυτό που συνδέει την προσωπικότητά μας, τον χαρακτήρα μας, το ήθος μας, την καλλιέργειά μας, παρά το άθροισμα των επιλογών μας.

Πηγή : Μηνιαίο Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό “ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ”.

Σας ευχαριστώ

Δημήτριος Μητρόπουλος