Α Ν Δ Ρ Ε Ι Ο Σ Υ Ν Η

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Ανδρειοσύνη, στολίδι ακριβό! Δεν εκφράζεται μόνο στα πεδία των μαχών, στα κακοτράχαλα βουνά, στους αιθέρες και στις θάλασσες.

Γιατί ανδρειοσύνη είναι η μεγαλοφυΐα της καρδιάς και δεν υπάρχει συγκεκριμένος χρόνος και τόπος, για να εκδηλώνεται.

Είναι αρετή της κάθε στιγμής, αναγκαία στην καθημερινότητα.

Μέσα στο σπίτι, στο χώρο δουλειάς, στο σχολείο και στις κοινωνικές συναναστροφές.

Ο ανδρείος άνθρωπος δεν είναι κάποιος παρορμητικός, μη σκεπτόμενος, που τον χαρακτηρίζει η αφοβία και η εγωιστικότητα.

Είναι ένας πολεμιστής του φωτός και της αγάπης.

Δρα τις περισσότερες φορές, για το γενικό καλό και δεν έχει ανάγκη ν’ αποδείξει τίποτα και σε κανέναν. Δεν διψά για αναγνώριση, αλλά για την αλήθεια. Αυτήν άλλωστε έχει για σύμμαχο του, σε κάθε του βήμα.

Μπορεί να περπατά στο μονοπάτι του έχοντας τη δύναμη να αντιστέκεται στους πειρασμούς, στους φόβους και σε ότι άλλο παρουσιάζεται σαν εμπόδιο, για να τον βγάλει από το δρόμο που έχει ορίσει η ψυχή του.

Ξέρει ότι κανείς δεν μπορεί να του επιβάλλει τίποτα , αν ο ίδιος δεν το επιτρέπει και αυτό του δημιουργεί εσωτερική ηρεμία.

Είναι συνειδητοποιημένος για το ποιος είναι και που θέλει να πάει. Το άγνωστο δεν τον τρομάζει, αλλά δεν τον χαρακτηρίζει η αφοβία.

Βλέπει τους φόβους του και δεν τους αφήνει να τον ακινητοποιήσουν.

Τους αντιμετωπίζει και προχωρά. Άλλωστε όπως λέει ο Osho αυτή είναι η διαφορά του δειλού, από τον θαρραλέο.

Είναι ανδρειοσύνη να σβήνω τις προσβολές, να ξεπερνώ την περιφρόνηση.

Να κρατώ την ντομπροσύνη, μαζί όμως, τον σεβασμό της προσωπικότητας του άλλου και την ευγένεια.

Ανδρειοσύνη είναι, να μην υποχωρώ στον πειρασμό του εύκολου κέρδους και στης ιδιοτέλειας τις ατραπούς.

Είναι η σιωπή, όταν αυτή φιμώνει τον θυμό και καταλαγιάζει τα νεύρα. Η φυγή όταν ελλοχεύει ο κίνδυνος, να αιχμαλωτιστώ στο κακό.

Ανδρειοσύνη, να πεις στον άλλον ειλικρινά συγχαρητήρια και να ομολογήσεις τα χαρίσματα του άλλου και μάλιστα, όταν δεν τα έχεις εσύ.

Να μη χάνεις την ψυχραιμία σου, στις διαφωνίες και την υπομονή σου στις αδικίες. Να στέκεσαι ευεργετικά σ’ αυτόν, που σε έκανε και πόνεσες.

Είναι η απαρχή της βελτιώσεώς μας. Πόσες προκλήσεις κάθε μέρα! Πόσες προκλήσεις, για να γίνει το σήμερα μας, καλύτερο από το χθες.

Έχει το σθένος να υπερασπιστεί μια ιδέα ή επιθυμία του, ακόμα κι αν στους περισσότερους μπορεί να φαίνεται απραγματοποίητη, γιατί έχει μάθει να ακούει την καρδιά του.

Παίρνει τις αποφάσεις του με θάρρος, χρησιμοποιώντας κάποτε τη λογική και κοιτά το παρελθόν του μόνο αν χρειάζεται να μάθει, κάτι από αυτό.

Μπορεί κάποια στιγμή, να ξεφύγει από το μονοπάτι του, μπορεί ακόμα να πληγώσει τους ανθρώπους που αγαπά, όμως η ανδρειοσύνη του, θα τον κάνει να δει τα λάθη του, να κοιτάξει για άλλη μια φορά τον εαυτό του, να ζητήσει συγνώμη και αφού συγχωρήσει και εκείνον τον ίδιο, να επανέλθει στο δρόμο του συνειδητά.

Και θα συνεχίσει να προχωρά με ταπεινότητα στον δρόμο της καρδιάς, στον δρόμο της αγάπης, γιατί ξέρει ότι αυτή είναι η ουσία της ζωής.

Ο άνθρωπος που αγαπά τη ζωή και τη μυστηριακή δύναμη της, πρέπει να ριψοκινδυνεύει επανειλημμένα, πριν φτάσει στην απόλυτη αγάπη, το Θεό.

Πηγή : Μηνιαίο Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό “Λυδια”.

Σας ευχαριστώ

Δημήτριος Μητρόπουλος