ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος Αντ/γος ε.α. Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών. Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.
Μη σταματάς να μας ξυπνάς…..
Ο Γιώργος τελείωσε τις σπουδές του και εγκατέλειψε την Ελλάδα, την αγαπημένη του Ηλεία, μετακομίζοντας σε μια όμορφη πόλη της Ελβετίας. Εκεί έφτιαξε τη ζωή του, βρήκε δουλειά, έκανε οικογένεια, είχε φίλους και η ζωή του κυλούσε στους κανονικούς ρυθμούς στην Ευρωπαϊκή μεγαλούπολη.
– Γιώργο, θέλω να σου πω κάτι που ανακάλυψα αυτές τις μέρες, του είπε μια μέρα γεμάτος ενθουσιασμό ο Χρήστος, ένας φίλος του ελληνικής καταγωγής, που είχε γεννηθεί στην Ελβετία.
– Τι ανακάλυψες, Χρήστο; Πες μου!
– Εκεί που έψαχνα στο You Tube, εμφανίστηκαν τυχαία κάτι ομιλίες), από έναν ιεροκήρυκα στην Ελλάδα, πατέρα Θεόφιλο τον λένε, άλλο πράγμα, αν τον ακούσεις θα τρελαθείς!
– Ναι, έχει πολλά τέτοια στο Ιντερνέτ…. απάντησε, απογοητευμένος από την … ανάκάλυψη, ο Γιώργος.
– Φίλε ξέρω δεν σε ενδιαφέρουν αυτά. Απλώς παρακολούθησε μια, για να δεις πως κηρύττει. Σου στέλνω τον σύνδεσμο.
– Μου κίνησες την περιέργεια, δεν λέω. Θα μπω κάποια στιγμή να δω…
– Το βράδυ, γυρνώντας από τη δουλειά, λίγο πριν πέσει για ύπνο, άνοιξε στο κινητό του, μια ομιλία του Γέροντος Θεοφίλου, περισσότερο για να διαπιστώσει τι ενθουσίασε τον φίλο του.
Όντως! Η παρουσία του Γέροντα, η ζωντάνια, και η φλόγα του λόγου του ήταν εντυπωσιακά. Σε έπειθε από την πρώτη στιγμή, ότι κηρύττει την Αλήθεια.
Ο Γιώργος έγινε τακτικός ακροατής. Βρήκε όλες τις αναρτημένες ομιλίες και τις άκουσε όλες με αμείωτο ενδιαφέρον. Ιδιαίτερα εντυπώθηκε στο νου του η φράση που έλεγε πολύ συχνά ο π. Θεόφιλος :
“Να βρείτε, αδελφοί μου, έναν καλό Πνευματικό, να εξομολογηθείτε τα κρίματά σας, για να πάρετε την άφεση”. Ο Γιώργος όμως δεν ήξερε τι σημαίνει Πνευματικός, καλά – καλά δεν ήξερε τι σημαίνει Εκκλησία.
Θα βρω έναν άνθρωπο, που να έχει Πνευματικό. Κι αυτός θα με βοηθήσει!
Έτσι σκέφτηκε και από την άλλη μέρα ξεκίνησε την έρευνα. Πρώτα ρώτησε τον Χρήστο, που είχε γίνει η αφορμή για όλο αυτό.
– Όχι, Γιώργο, δεν έχω πολύ χρόνο να ασχοληθώ με τέτοια.
Δεν αποθαρρύνθηκε. Συνέχισε την έρευνα στο συγγενικό και φιλικό περιβάλλον του.
Με λαχτάρα πραγματικά ρωτούσε όποιον συναντούσε :”Έχεις Πνευματικό”;
Άλλοι είχαν κι άλλοι όχι. Τέτοια ποικιλία στο περιβάλλον του! Βαφτισμένοι και αβάπτιστοι, Ελβετοί, Έλληνες, Ασιάτες και άλλοι… Κάποιοι ‘Έλληνες που κατάλαβαν τον πόθο του, τον συμβούλεψαν :
– Να πας στον Άγιον Όρος…
Δεν υπολόγισε κόπο και έξοδα. Έκλεισε αμέσως αεροπορικά εισιτήρια, για να βρεθεί το ταχύτερο στη θαυμαστή μοναχική πολιτεία, απόγειο του ορθόδοξου μοναχισμού, το περιβόλι της Παναγίας.
Η οξυμένη του πνευματική όραση, δεν άργησε να αντιληφθεί την αυθεντικότητα του ορθόδοξου βιώματος εδώ. Στο μοναστήρι που φιλοξενήθηκε, συμμετείχε στις Ακολουθίες και φυσικά ζήτησε να δει Πνευματικό.
Η φωνή του Πατρός Θεοφίλου ηχούσε πια σαν προσταγή στα αυτιά του : Να ψάξετε να βρείτε Πνευματικό….”.
Ένα μικρό γεροντάκι, άκουσε την Εξομολόγησή του, λευκασμένο στην άσκηση της αρετής και στον αγώνα της σωτηρίας.
Απλό με τα κοσμικά κριτήρια, φωτισμένο, όμως με την ουράνια χάρη, που δίνει μια άλλη, ανώτερη μόρφωση στον άνθρωπο.
Βγαίνοντας από το εξομολογητάριο ο Γιώργος πετούσε.
Δεν ήταν μόνο το βάρος των αμαρτιών που έφυγε από πάνω του. Δεν ήταν μόνον οι σοφές συμβουλές του Γέροντα, που του άνοιγαν τον ορίζοντα και τον οδηγούσαν σε μια νέα πορεία. Ήταν και η χάρη του Μυστηρίου, που είχε αλλοιώσει τον εσωτερικό του κόσμο! Δόξα τω Θεώ.
– Ξαναγεννήθηκα σήμερα!
Τόσο ανάλαφρος και χαρούμενος νιώθω! Θα σου πω την εμπειρία μου από κοντά.
Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια του στη σύζυγό του, που ανήσυχη τον αναζήτησε στο τηλέφωνο. Την επόμενη κοινώνησε. Μια νέα ζωή κοντά στο Χριστό, μόλις είχε ξεκινήσει.
Το εισιτήριο της επιστροφής ήταν για την ίδια μέρα, έπρεπε να βγει από το Όρος και να φτάσει εγκαίρως στη Θεσσαλονίκη.
Ωστόσο, μια ακόμα στάση ήταν επιβεβλημένη. Ο Γέροντας που τόσον καιρό τον καλούσε στην εξομολόγηση, ήξερε ότι βρισκόταν σχεδόν στο δρόμο του, στην Ασπροβάλτα. Μόνο όταν έφτασε εκεί, Έμαθε από τις αδελφές, ότι ο π. Θεόφιλος είχε αναχωρήσει, για την αιωνιότητα πριν χρόνια.
Μετά το πρώτο σοκ κατευθύνθηκε στον τάφο. Τον αγκάλιασε με τα δυο του χέρια, σαν να έκλεινε στην αγκαλιά του, τον ίδιο τον γέροντα.
– Πάτερ δεν αξιώθηκα να σε δω από κοντά. Αλλά έστω και έτσι, από το κρύο μάρμαρο, πιστεύω ότι παίρνω την ευχή σου.
Εξομολογήθηκα, πάτερ, τ’ ακούς; Εξομολογήθηκα!
Σ’ ευχαριστώ που μου άνοιξες τον δρόμο, Σ’ ευχαριστώ για τις κραυγές αγωνίας σου, που μου δονούσαν την καρδιά μου, σε κάθε σου κήρυγμα. Θα μιλήσω σε όλους για σένα, θα μιλήσω σε όλους, για τη χαρά της εξομολόγησης.
Καλή ανάπαυση, Γέροντα Θεόφιλε!
Μη σταματάς να μας ξυπνάς, μετά την κοίμησή σου…..
*** Γέροντας Θεόφιλος Ζησόπουλος.
Στις 29 Ιανουαρίου 2024 συμπληρώθηκαν 11 χρόνια από την κοίμηση του Θεόφιλου, εμπνευστή και θεμελιωτή της Ιεράς αδελφότητες “Αγία Λυδία”.
Η μνήμη του, ας είναι για όλους μας αφυπνιστική, όπως ήθελε να είναι και ο ζωντανός του λόγος. Ας θυμόμαστε τις παρακαταθήκες του και ας αγωνιζόμαστε, να τις εφαρμόσουμε στη βιοτή μας. Πολλά έχουμε δημοσιεύσει και πολλά ακόμη υπολείπονται.
Πιο κάτω θα θυμηθούμε λίγες από τις σκέψεις του, για τη ζωή της αφιερώσεως, την οποία πολύ αγάπησε και στην οποία κατέθεσε, μια καθοριστική τομή.
——- ——— ——–
“Αφιερωμένη ζωή σημαίνει επίσκεψη του βασιλέως Χριστού. Πρόσκληση για μια ανώτερη πνευματική ζωή. Επιστράτευση εθελοντική.”
————— ————-
“Το ξεκίνημα της αφιερωμένης ζωής αρχίζει, από την αλήθεια : “Παράδοσις άνευ όρων”. Η αφιέρωση, είναι εκούσια παράδοση του εαυτού μας, πρώτα στα χέρια του Θεού και έπειτα στον ορατό της Εκκλησίας όργανο, τον Πνευματικό”.
————— ————–
“Αφιέρωση στον Θεό σημαίνει διείσδυση του πνεύματος του Θεού, σε όλα τα κύτταρα του ψυχοσωματικού μας οργανισμού, μέχρι σημείου που να αισθανόμαστε ότι μέσα μας, γίνεται μετάγγισις αγγελικού αίματος, το οποίο αλλάσει σκέψεις, αισθήματα, βουλές, και τα κάνει όλα, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού”.
————— —————–
“Καθένας πρέπει να έχει και ένα διακόνημα. Η εργασία είναι το μέσον του Αγιασμού. Χωρίς αυτή δεν μπορούμε να επιτύχουμε τον σκοπό μας. Για τον λόγο αυτό χρειάζεται ακλόνητη υγεία και ατράνταχτη πίστη, στο ιδανικό της εργασίας”.
ΠΗΓΗ : ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ”.
Με εκτίμηση
Δημήτριος Μητρόπουλος